Potwory recenzja

Recenzja przedpremierowa.
Premiera 1 grudnia.
„Potwory nie znikają, gdy zamknie się oczy".
Debiut Anny Potyry „Pchła” niesamowicie mnie zachwycił. Uważam, że książka była naprawdę świetna. Kiedy tylko dowiedziałam się, że wkrótce będzie miała premierę kolejna książka autorki byłam zachwycona i miałam wobec niej spore oczekiwania. Już na wstępie mogę Wam powiedzieć, że moje oczekiwania zostały spełnione.
*
W warszawskim lasku odnalezione zostają zwłoki kobiety. Okazuje się, że to wschodząca gwiazda polskiej sceny operowej. Profilerka nie ma wątpliwości. Osoba, która zabiła, ogarnięta była szałem nienawiści. Komisarz Adam Lorenz zostaje odsunięty od obowiązków służbowych. Początkowo tylko przygląda się pracy kolegów, jednak intuicja podpowiada mu, że sprawa nie jest taka, na jaką wygląda. Rozpoczyna własne śledztwo.
*
Anna Potyra jest w formie. Potwory to misternie skonstruowana zagadka kryminalna. Autorka wodzi czytelnika za nos, ciągle podrzuca nowe tropy, a akcja, która toczy się nieśpieszne trzyma w napięciu do samego końca. Brak zbędnych opisów, a wszystkie wątki są ze sobą świetnie splecione. Postacie są ciekawie nakreślone, przemyślane. Do tego kolejny raz autorka porusza ciekawe, ale zarazem trudne tematy. W bardzo ciekawy kryminał wpleciony jest trudny temat molestowania dzieci. Autorka zrobiła to z wyczuciem, a jednocześnie nakreśliła bardzo sprawnie zachowanie pedofila oraz ofiary.
Kolejny wątek to poliamoria. Czy życie z kilkoma partnerami bez zazdrości jest możliwe? Czy taki związek ma prawo przetrwać? Tego nie mogę Wam zdradzić, ale zapewniam, że na pewno wszystko zostanie wyjaśnione.
Polubiłam zarówno Izę, jak i Adama i bardzo się cieszę, że mogłam znów wraz z nimi spędzić czas. Książka ma 400 stron, ale czytałam ją z zapartym tchem. Bardzo podoba mi się styl autorki oraz narracja trzecioosobowa sprawiła, że książkę czytało mi się naprawdę dobrze. Mam nadzieję, że wkrótce autorka zaskoczy nas czymś nowym.
Uważam, że okładka idealnie pasuje do treści. Tytuł choć niepozorny, jednak może nam dużo przekazać.
Gorąco Wam polecam tę świetną powieść. Czytajcie.
Ode mnie 9/10
„Życie to nie jest bajka. Wszędzie czają się potwory, które mają sto twarzy. Gniewu, zazdrości, strachu, smutku, słabości. Chorych projekcji i złych wspomnień. Każdy ma jakiegoś potwora.”
Dziękuję wydawnictwu Zysk i Ska za egzemplarz recenzencki.