Matrioszka recenzja

Czekałam na kolejną książkę Marty Dzido. Polubiłam jej intensywną i nieoczywistą prozę, która swoją oryginalnością i bezkompromisowością za każdym razem daje mi poczucie, że można jeszcze bardziej zaskoczyć i niemal wżera się w moje myśli. Jej „Matrioszka” przelewa się słowami i alkoholem. To bardzo gorzka proza, która z każdą kolejną stroną zapętlała się i zaciskała na mojej szyi. A w gardle jak ością stawały mi wszelkiej maści imprezowe przyśpiewki, rymowanki i wierszyki, które zamiast wprowadzać mnie w dobry nastrój, wywoływały złość, pogardę i żal. Bo kiedy wreszcie goście od kieliszka zamilkną, to znak dla żon, matek i córek, że znów staną się ofiarami, znów w ich sercach zapanują zwątpienie, strach, gniew, a wreszcie bezsilność i otępienie.

Dzięki Marcie Dzido poznajemy historię trzech pokoleń kobiet: babci, matki, córki, z których los okrutnie zakpił zamykając je już na zawsze w matrioszce. Żadna nie potrafi się z niej wydostać. Wszystkie trzy są ofiarami, które pragną lepszego życia, a jednak powielają swoje błędy, nie potrafią wydostać się z pułapki, w które wpędził je alkoholizm mężczyzn. Trudno jest przejść obojętnie obok tej rodzinnej tragedii, która się zapętla na ich szyi. Jedna po drugiej gorzkie lekcje od przesiąkniętego alkoholem życia utwierdzają je tylko w przekonaniu, jak bardzo potrzebują odnaleźć siebie w tym wszystkim, by wreszcie wyrwać się z obłędnego koła.

Niewiele ponad 100 stron przelewa się w rytmie kolejno wypijanych kieliszków, a każdy z nich smakuje gorzko. Myślę, że „Matrioszka” mocno uderzy w kobiety doświadczone przez los podobnym scenariuszem. Będzie naprawdę bolało… A te, którym alkohol nie wyrządził krzywdy, zrozumieją, jakie mają szczęście… Jednak jestem przekonana, że również poczują ból ofiar. Potrzebuje więcej tak autentycznej prozy. Sprawdźcie na swojej skórze, czy odnajdziecie się w tej oryginalnej, bo hipertekstowej opowieści.

PS Zachwycam się projektem okładki Joanny Florczak!

Dziękuje Wydawnictwu Relacja za egzemplarz do recenzji!