Potomkowie złych ludzi recenzja

“Wszak nie na darmo mawiają, że człowiek człowiekowi wilkiem. Ludzie potrafią kąsać jeszcze bardziej”.

Sandomierz, a obok piękne góry Pieprzowe. To tu przybywa tajemniczy, milczący mężczyzna, Eustachy. Ma za sobą trudną, bolesną przeszłość, brał czynny udział w wielkiej wojnie. Już w pierwszym dniu pomaga młodemu chłopakowi, któremu grozi kilka opryszków, ten z wdzięczności za uratowanie życia, razem z matką przygarnia go pod swój dach. Niebawem mężczyzna podejmuje pracę przy zakładaniu winnicy, splot wydarzeń powoduje, że zaprzyjaźnia się z pustelnikiem i przenosi się do niego. Marcjanna i Alina są córkami awanturnika, który przepił dobrze prosperującą piekarnię. Ojciec bywa okrutny wobec córek, a matka mu w tym wtóruje. Marcjanna marzy o odzyskaniu piekarni, podejmuje decyzję, która zaważy na jej dalszym życiu. Szesnastoletnia Alina jest zakochana w sąsiedzie, jednak ojciec ma zamiar przyjąć ofertę ożenku od starego kawalera. W obronie dziewczyny staje Eustachy, składa jej ojcu propozycję nie do odrzucenia.

Wielowątkowa, przy tym bardzo spójna opowieść, jej akcja toczy się swoim rytmem i intryguje, przenosi nas do czasów tuż po I Wielkiej Wojnie, do okolic Sandomierza. Fabuła dopracowana w każdym szczególe, niesie emocje, trzyma w delikatnym napięciu. Z łatwością Pani Edyta oddaje wewnętrzne rozterki, zmagania, jakie towarzyszą naszym bohaterom, a ci zajmująco wykreowani. To ludzie z krwi i kości, z wadami i zaletami, bagażem trudnych życiowych doświadczeń. Ciekawy psychologiczny rys ich osobowości. Z zainteresowaniem śledziłam ich trudne życiowe ścieżki. Moje serce skradł Eustachy, to pokiereszowany przez życie, tajemniczy, dobry, choć groźnie wyglądający człowiek. Pragnie jedynie spokoju i samotności. Narracja toczy się naprzemiennie z kilku perspektyw, co daje nam szersze spojrzenie na rozwój wydarzeń.

Pisarka zajmująco oddaje ducha minionych czasów, wnikliwe, realne spojrzenie na ówczesną rzeczywistość. Fikcja literacka współgra z prawdą historyczną. Bohaterowie zostają poddani licznym próbom, nie jest im łatwo. Skomplikowane relacje rodzinne, alkohol, przemoc fizyczna i psychiczna, obojętność. Powielane schematy, kobiety traktowane przedmiotowo, jako coś gorszego. Brak hamulców moralnych, zrzucanie na innych odpowiedzialności za własne czyny, tajemnice i traumy z przeszłości, niepopełnione winy, powielane błędy. Postrzeganie innych przez pryzmat ich majątku, ocenianie po pozorach.

Klimatyczna, tchnąca szczerością i mądrością opowieść, która Przykuła moją uwagę. Ludzkie słabości, niedociągnięcia, intrygująca wędrówka przez poplątane życiowe ścieżki. Niepokoi i wzrusza. Skłania do refleksji nad ułomnością ludzkiej natury. I to zakończenie… uch, z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Z całego serca polecam.