Potem recenzja

Wyjeżdżając codziennie z domu, nie spodziewamy się, że za chwilę, za sekundę, możemy stać się ofiarami wypadku.

Wypadek komunikacyjny, w którym uczestniczysz to trauma na całe życie, a gdy masz szesnaście lat i w tym wypadu ginie twój tata, a ty i twoje rodzeństwo ocaleliście. Co wtedy czujesz?.....

Lacey kiedyś miała cudowne życie i świetną relację z rodzicami do pewnego poranka, który miał być zwykłym sobotnim wypadem, tylko ona, Logan, Tanner i ich tata....

Matka i trójka rodzeństwa, każdy z nich oddzielnie na swój sposób przeżywał żałobę. Rodzinna tragedia, rozpad relacji, matka pogrążona w żałobie, oderwana od realiów życia codziennego i dzieci pozostawione samym sobie. Przecież one także straciły ukochanego ojca, dla nich już nic nie było takie samo. Matka w tej rozpaczy zapominała o najważniejszym, dzieci są ludźmi, którzy czują, myślą, mają własne marzenia, a przede wszystkim w takim momencie potrzebują ogromnego wsparcia.

Okres dojrzewania sam w sobie jest czasem konfliktów, niestabilnych nastojów czy buntu. Kristin Harmel podjęła się arcytrudnego zadania i zrobiła to po mistrzowsku. W sposób bardzo realny wręcz namacalny oddała przeżycia nastolatków, ich różne reakcje na stratę rodzica w bardzo młodym wieku. Młoda osoba może stać się wycofana, zamknięta w sobie, ale też okazywać złość, wzburzenie, niezgodę na to, co ją spotkało, albo zachowywać się na pozór spokojnie i odpowiedzialnie.

Opowieść niosąca za sobą ogrom emocji i poruszająca ważne problemy. Jak trudno jest nam się uzewnętrznić, wylać z siebie emocje, takie jak smutek, żal, czy tęsknotę. Świetnie zobrazowana wewnętrzna zmiana, jaką przechodzą bohaterowie w czasie żłoby. Najpierw etap niedowierzania i złości, żalu, z czasem wyciszenia i adaptacji.

Jednak w tym całym przygnębieniu i bólu autorka serwuje nam iskierkę życia. Piękną przyjaźń, która przeradza się w czystą miłość między dwójką młodych ludzi.

,,Potem”’ piękna, wstrząsająca historia, niosąca nadzieję, która na długo zagości w mym sercu. Polecam.