Argylle recenzja

Rosja pragnie powstać z kolan, powracając do mocarstwowej roli na scenie świata. Dąży ku temu rosyjski oligarcha - Wasilij Fiederow, który chcąc objąć władzę w kraju stawia wszystko na jedno kartę - włącznie z bezpieczeństwem i ładem świata. CIA nie może być biernym, wobec czego szefowa wywiadu w osobie Frances Coffey podejmuje ryzykowną grę, której celem jest zatrzymanie Fiederowa. Posłuży jej ku temu niezwykły człowiek - agent Aubrey Argylle, który przemierzy świat celem odnalezienia pewnego cennego skarbu, który okaże się kluczem w tej misji...

Rozmach, rozmach i raz jeszcze rozmach - to właśnie to słowo charakteryzuje najlepiej tę powieść, w której mamy dalekie podróży do najpiękniejszych zakątków świata, walkę na śmierć i życie, romanse ze zjawiskowymi kobietami oraz rzecz ważną szczególnie dla nas, Polaków - nawiązanie do legendy Bursztynowej Komnaty. I to też czyni tę książkę wyjątkową względem wielu innych pozycji tego nurtu - połączenie szpiegowskiego thrillera z opowieścią akcji o poszukiwaniu skarbów.

Fabuła książki przypomina sobą filmowy seans, gdzie wita nas bardzo klimatyczny prolog, gdzie następnie poznajemy najważniejszych graczy na tej literackiej scenie, jak i gdzie za chwilę zostajemy rzuceni w sam środek dżungli, by być świadkami spektakularnej walki o przetrwanie. To oczywiście dopiero wstęp do jeszcze bardziej widowiskowej relacji, która rozciąga się od od Ameryki, poprzez Rosję, a kończy na dalekim Wschodzie, z Tajlandią na czele. I jest tu akcja, nie brak przygody, jak i też znalazło się miejsce na dobry, z lekka czarny humor, który ja osobiście uwielbiam.

Sercem, ale też i chyba mózgiem tej opowieści jest jej tytułowy bohater - Argylle. Znakomity agent, skuteczny wojownik, niezwykle inteligentny człowiek i bardzo dobry aktor, który potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji i wyjść z niej zawsze cało. Znakomitym jest to, że wraz z postępem lektury poznajemy nie tylko jego codzienność życia i pracy, ale też odkrywamy dramatyczną przeszłość, która uczyniła go tym, kim jest. Oczywiście naturalnym jest to, że czytając o nim mamy przed oczyma twarz Henry'ego Cavilla, co jest też bardzo miłym odczuciem.

 Mogłoby się wydawać, że powieść ta opiera się na dużej dawce mało realistycznej fikcji - tyleż względem przygód samego Argylle, poszukiwań Bursztynowej Komnaty co i zastałej sytuacji na świecie..., ale tak naprawdę jest w tej fabule znacznie więcej realizmu, niż moglibyśmy przypuszczać. Mam tu na myśli chociażby spojrzenie na sytuację w Rosji, czy też działalność samego CIA, której nie można zarzucić tego, że jest przerysowaną i niemożliwą w swym przebiegu. I to są kolejne plusy tej książki.

Najważniejsze pozostaje i tak to, z jakimi odczuciami pozostawia nas lektura tej powieści. Otóż jest to przyjemność, poczucie znakomitej rozrywki i wielkie emocje, które biorą się tyleż ze wspominanego już wielokrotnie rozmachu tej relacji oraz jej iście filmowej oprawy, co i przede wszystkim z frajdy śledzenia przez ponad 500 stron losów bohaterów, którzy przez ten czas stali się dla nas naprawdę bliscy. Poza tym powiedzmy sobie szczerze - to również spełnienie naszych marzeń, gdy oto wielu z nas pragnęło stać się choć na jeden dzień, Jamesem Bondem...

Z pewnością filmowa ekranizacja tej powieści będzie wielkim hitem, tak jak i wielkim bestsellerem stała się ta książka. I nie może nas to dziwić, gdyż niniejsze dzieło Elly Conway daje nam dokładnie to, czego oczekujemy od literackiej rozrywki – rozmach, przygodę, wielki świat i emocje, wobec których nie można przejść obojętnym. I dlatego też z jak największym przekonaniem polecam i zachęcam was do sięgnięcia po „Argylle” – naprawdę warto.