Kochanka pana Brontë recenzja

„Kochanka pana Brontë” to fascynująca i pełna intryg podróż przez Yorkshire roku 1843, podczas której, zaglądamy za kulisy zakazanego uczucia, jakie zrodziło się między Lydią Robinson i o wiele od niej młodszym guwernerem jej syna. Jest to nie tylko przepiękna powieść o zakazanej namiętności, ale również obraz minionych czasów, gdzie kobiety ograniczane były przez społeczne konwenanse. Autorka przedstawia nam Lydię jako kobietę bystrą, odważną i pełną skrywanych pragnień, która nie mogąc znaleźć miłości u boku męża, rozpaczliwie szuka owego ciepła w ramionach Branwella Brontë. Początkowo wzbrania się przed nieoczekiwanie wzbierającym uczuciem, jednak napięcie jakie rodzi się między nią, a przystojnym guwernerem staje się nie do przezwyciężenia, wybuchając prawdziwym ogniem namiętności.

Powieść napisana została pięknym językiem, który czyta się lekko i płynnie. Fabuła pozbawiona została zbędnych opisów, które mogłyby przyprawiać czytelnika o znudzenie, a nieustanne podsycanie atmosfery między bohaterami ogromnie wzmagało moją ciekawość. W moim odczuciu jest to historia bardzo przekonująca, prawdziwa i skłaniająca do refleksji nad rolą, jaka narzucana bywa niekiedy przez społeczeństwo. Pani Robinson stanowi portret kobiety uwięzionej w roli matki i żony, nierozumianej przez otoczenie, której zgodnie z obowiązującymi normami nie należało się już od życia nic więcej. Oprócz córek, wydała na świat syna, co dodatkowo powinno dać jej uczucie życiowego spełnienia. Kobieta postanowiła jednak zawalczyć o chwilę własnego szczęścia i uwikłać się w skomplikowany romans, który był szansą na odzyskanie nie tylko wolności ale i poczucia bycia kochaną oraz piękną.

Finola Austin stworzyła powieść zachwycającą w każdym calu, oczyszczając tym samym wizerunek słynnej pani Robinson, oskarżanej o zniszczenie wizerunku znanej literackiej rodziny Brontë. Bez wahania sięgnę po nią kolejny raz i od razu trafia ona na listę moich ulubionych książek tego roku. Polecam i w mojej ocenie powieść uzyskuje 10/10.