I See You recenzja

"I See you", to książka, której byłam ogromnie ciekawa! Sama nie wiem dlaczego, może przez tę okładkę. Zaczęłam ją czytać jak tylko do mnie dotarła.
To jedna z tych książek, gdzie słowa "podobała mi się!" wydają się jakby nie na miejscu. Bo jak może podobać się COŚ TAKIEGO?
Już po pierwszych dwóch rozdziałach, myślą wybrzmiewającą w mojej głowie było to, że to jest chore. Popieprzone. Popaprane. Hardcorowe.
Okey, dokładny cytat powinien zawierać w sobie kilka dodatkowych przekleństw. Pominę to. Przytoczę za to mały fragment z książki.

"Popatrz jaka jest piękna. Przerażenie wręcz emanuje z tego zdjęcia- zachwycam się patrząc na fotografię".

Spoko Devon! Każdy by się przecież jarał przerażeniem i rozpaczą drugiej osoby...

Devon i Noah. Dwóch braci. Wychowani przez potwora, sami stali się potworami. Czy może być inaczej?
Stalker i gwałciciel, morderca.
Devon i Noah.
Noah.
Noah,
czyste zło! Nie potrafię myśleć o nim bez emocji, negatywnych emocji, przytłaczających. Jest ich taki natłok, że nie potrafię ich rozdzielić i ułożyć w zdania. Uosobienie. zła.

Devon zdaje się mniej zatruty niż jego brat...w końcu jego zadaniem było tylko udokumentowanie zdarzenia.

Niestety obiektem, zadaniem dla braci zostaje Nina. I nagle przeżywa piekło, piekło, którego nie da się zrozumieć. Dlaczego ona? Piekło, którego nie da się zapomnieć. Piekło, po którym trudno dalej żyć.
Przyznaję, że to było najbardziej hardcorowe w całej książce!
Dalszą część w dużej mierze była lżejsza.

Dwa potwory, jednak dla jednego być może jest nadzieja? Czy potwór może kochać, może zmienić swoje życie? Może nie być...potworem?

Czytasz dalej, niektórych rzeczy się domyślasz, a potem nagle beng!

kiedy wiesz co będzie za chwilę, jeszcze nie napisano tego wprost, ale już powoli to wiesz i przypierdala Ci to, bo...serio, ku.wa?! Tak, znów lecą przekleństwa, jedno, drugie i kolejne! Autorki przywalają nam zakończeniem, obrotem sytuacji. I tak, przekleństwa mieszają się z myślą, że cholera, to było dobre! Popieprzone. Ale dobre.