Trociny recenzja

Fabuła zaczyna się od pociągu, który utknął gdzieś w polu między Warszawą a Wrocławiem. W pociągu siedzi, Piotr Augustyn, pięćdziesięciolatek, komiwojażer, podrzędny pracownik korporacji. Treścią książki jest monolog Augustyna o Polsce i swoim nieudanym życiu. Facet jest w totalnym dołku, dla mnie w depresji, bo wszystko jest w jego życiu do kitu i w kraju zresztą też.

Poraża ogrom nienawiści bohatera: do polskiego kościoła z jego pielgrzymkami, kultem świętych, adoracją Maryi; do komuny, która wciąż jest w naszych głowach; do swojej pracy w korporacji; do swojej rodziny; nawet do sportu: nie lubi Adama Małysza, który w tym czasie był idolem. Jak mawiano w mojej młodości: wszystko jest gó...o za wyjątkiem moczu.

Muszę przyznać, że znajdziemy w książce fajne fragmenty, na przykład o chłopach, którzy stali się mieszczuchami, ale chłopskość z nich wychodzi ciągle, i o pustym życiu narratora, ale w czasie lektury dominowało wrażenie monotonii. Poza tym wszystko to jest bez humoru, pan Piotr Augustyn jest w swojej chandrze śmiertelnie poważny.

Z drugiej strony dobrze pokazuje Varga w tej książce pewną polską cechę, którą nazywam 'narzekactwem', dotknięci ją ludzie narzekają na wszystko i wszystkich. Czasami spotykam takich i uciekam, gdzie pieprz rośnie, bo czuję, że wysysają ze mnie wszelką energię i radość życia.

W czasie lektury nasuwało mi się porównanie z filmem `Dzień świra’ Koterskiego, w którym
sfrustrowany totalnie inteligent również wylewał swoje żale na wszystko. Ale tam było również śmiesznie i Adasiowi Miauczyńskiemu się współczuło, u Vargi całkiem to nieśmieszne, a pan Augustyn raczej odpychający jest.

Powtórzę, cała rzecz jest nużąca mocno, dlatego przestałem słuchać audiobooka (dobrze czytanego przez Arkadiusza Jakubika) w połowie, bo wszystko stało się do bólu przewidywalne. Rozumiem, że rzecz cała miała być satyrą na III RP, ale moim zdaniem słabo to autorowi wyszło. Wolę zdecydowanie felietony Vargi. Zresztą mam wrażenie, że ta powieść to takie felietony Vargi, jeden za drugim; osobno czytane są świetne, ale jak idą ciurkiem to trochę za mocna dawka...