Mój język prywatny : słownik autobiograficzny recenzja

Mój język prywatny daleki jest od ideału. Korzystam z różnych dziwnych młodzieżowych wynalazków lingwistycznych, ale robię co mogę, by chociaż takie ulungi jak jak "swetr", czy "przyszłem", nie gościły w moim słowniku. Z czasem jednak zwykła chęć mówienia w miarę poprawnie zrodziła we mnie dziwną potrzebę do sprawdzania poprawności różnych dziwnie brzmiących wyrazów, a nawet przyniosła mi wiele przyjemności z odkrywania pochodzenia niektórych słów, ich pierwotnego znaczenia, czy brzmienia. Doszło nawet do tego, że nierozumiane i nielubiane w czasach podstawówki zagadnienia gramatyczne stały mi się bliższe i intrygujące, a programy typu "Ojczyzna polszczyzna" nabierają w mych oczach należnej im powagi.

"Mój język prywatny" profesora Bralczyka jest dziełem godnym uwagi. Narracja prowadzona przez samego autora jest dowcipna i intrygująca. Nie ma tam miejsca na specjalistyczne wywody mogące uśpić przeciętnego słuchacza. Teksty są krótkie, swobodne i nie stroniące od żartu, ale przy tym bardzo treściwe. Świetne przykłady obrazujące wszystko o czym mówi autor i doskonała intonacja nadająca całości charakteru zwykłej przyjemnej rozmowy, sprawiają, że całość jest lekkostrawna i łyka się ją jednym haustem. Choć może to i niezbyt dobrze, bo dla mnie ten jeden łyk to trochę mało. Czekam na więcej.