Kryminałek recenzja

Maciek to prywatny detektyw, którego lata świetności już dawno minęły. Jego życie sprowadza się teraz do spędzania czasu w barze i zapijaniu smutków, ewentualnie wspominaniu swej dawnej popularności.
Pewnego dnia jednak wszystko się zmienia. W jego mieszkaniu pojawia się nietypowa klientka, która ma dla niego nową sprawę. Apolonia widzi wszystko w kolorach czerni i bieli... Bez żadnych wyjątków.
Zadaniem naszego detektywa jest dotarcie do źródła problemu, a później pozbycie się go. W tym pomoże mu chętnie Narrator, z którym Maciek przeprowadzi wiele dyskusji. Mniej lub bardziej inteligentnych…

„Ta książka ma świetną okładkę”, twierdzi z całą stanowczością Łukasz Różyński, grafik i autor okładki. Trudno się z nim nie zgodzić, prawda? Tym bardziej że są na niej wypukłe elementy, które można sobie cały czas miziać palcem. Dodatkowo kolorystyka jest ładna, a zarost na brodzie bohatera też jest całkiem atrakcyjny. Nie, żeby coś…

Chwila, chwila. Miałam pisać recenzję treści książki, a nie oprawy graficznej. No, ale co tu napisać, skoro na tylnej okładce jest tyle świetnych, zupełnie obiektywnych opinii?

Może coś o tym, że jest to oryginalna, ciekawa i wywołująca uśmiech historia. Niesztampowa powieść, przy której możecie zarówno się dobrze bawić, jak i złapać trochę oddechu. Przy okazji warto wspomnieć o tym, że Maciej Lasota nie boi się niczego. Przebija czwartą ścianę, stosuje literackie żarciki z premedytacją, a na dodatek dobrze się przy tym bawi! Nie należy zapomnieć o tym, że wskazuje zagrożenia dla polityki prorodzinnej w pewnym dziele Marii Konopnickiej…

A teraz trochę poważniej. Muszę przyznać, że dawno tak dobrze się nie bawiłam podczas czytania książki. Autor potrafił zaangażować mnie w fabułę, a kolejne poszlaki coraz wyraźniej ukazywały to, co jest faktycznym przekazem „Kryminałka”.

W sposób sarkastyczny, ale dosadny Maciej Lasota przedstawił problemy dziejące się w Polsce. Podziały społeczny, korupcja czy homofobia to tylko niektóre z poruszonych tematów. Mimo komediowej otoczki morał tej historii jest bardzo ważny. Dodatkowo skłania do refleksji nad swoim życiem. Osobiście bardzo mi się to spodobało, ponieważ autor nie narzucał jednej, właściwej interpretacji tekstu. Dzięki temu każdy mógł wyciągnąć z niego coś dla siebie.

Cóż mogę dodać? Jeśli to jest „najgrubsza książka Lasoty”, jak twierdzi wydawczyni „Kryminałka”, to chętnie przeczytam jakąś „prawdziwą cegłę” spod pióra tego pisarza. Zabawna, ale jednocześnie niosąca ze sobą głębszy przekaz – taka właśnie jest ta komedia kryminalna. Polecam!