Mali złodzieje recenzja

Dawno, dawno temu żyły dwie dziewczyny: księżniczka i pokojówka. Jedna spała w wygodnym łożu, a druga na sienniku. Jedna nosiła suknie szyte na miarę, a druga stary fartuszek z którego wyrosła kilka lat wcześniej. Jedna miała wszystkiego pod dostatkiem, a druga nie miała nic.

A potem pokojówka zapragnęła tego, co miała księżniczka.

✨ BAŚNIOWOŚĆ - zacznę od tego, że niesamowicie podoba mi się sposób, w jaki została skonstruowana ta książka. Pomysł na podzielenie jej na baśnie (części) był strzałem w dziesiątkę (wraz z cudownymi ilustracjami w środku). Klimatyczne wstępy "dawno, dawno temu..." totalnie mnie kupiły - tak samo jak cała historia Vanji, która za pomocą magicznych pereł ukradła tożsamość księżniczce, której służyła. Od pierwszych czułam się pochłonięta zaczarowanym światem pełnym bóstw, cesarstw i walki o przetrwanie.

🤍 SZARA MORALNIE BOHATERKA - największą zaletą tej książki jest jednak Vanja - córka chrzestna Fortuny i Śmierci (a to już brzmi ciekawie, prawda?). Rudowłosa pokojówka, która od czasu do czasu (czyli codziennie) udaje księżniczkę Gisele ma niezwykłą wolę przetrwania. Ciągle kombinuje gdzie i jak ukraść nieco biżuterii, którą możnaby później sprzedać i dokąd uciec, gdy zdobędzie wystarczająco dużo pieniędzy. Podoba mi się w niej to, że nawet po wydaniu jej sekretów przez MŁODSZEGO prefekta Emerica, nie wpadła w popłoch i ciągle wymyślała kolejne pułapki dla osób które chciały ją skrzywdzić 👌 A jej poczucie humoru >>>

💎 KLĄTWA - to jeden z moich fav motywów i w "Małych złodziejach" wypad fenomenalnie. Pomysł na to, aby Vanji wyrastały rubiny na ciele? Świetny! Scena, w której Vanja próbowała jednego sobie wydłubać niesamowicie mnie rozbawił i pokazał jak bardzo zależało jej na pieniądzach 💸

Jest jednak jeden aspekt, na który muszę ponarzekać - im bliżej było końcówki, tym bardziej zaczęły mieszać mi się polityczne intrygi, aczkolwiek nie wiem czy to wynikało z mojej nieuwagi czy zagmatwania autorki. Może wynikało to też z tego, że autorka od początku książki pisała tak, jakby czytelnik wiedział wszystko o świecie, który wykreowała. Z początku brakowało mi jakiegoś wstępu, który oswoiłby mnie z nowymi nazwami własnymi i zapożyczeniami z niemieckiego (?).

Ale czy polecam tę książkę?
TAK - i to bardzo 👌

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Moondrive]