Pokój służącej recenzja

Powieść Fiony Mitchell przenosi nas do Singapuru. Zainspirowana została historiami kobiet, które pracowały tam jako pomoce domowe. Porusza wątek niewolnictwa i wykorzystywania kobiet, czyli problemów ciągle aktualnych i nierozwiązanych. To obraz życia tych, którzy mają w nadmiarze i tych, którzy ciągle muszą walczyć o swoje.
Ze względu na trudną sytuację materialną, kobiety zmuszone są opuścić dom rodzinny i dzieci, by w ten sposób zarobić na ich utrzymanie i wykształcenie. Zatrudniają się u bogatych Amerykanów i Brytyjczyków jako pomoce domowe. Pracują ponad siły, często w kilku domach. Zajmują się dziećmi, sprzątają, gotują, zarabiając przy tym niewiele. Zmuszane są do niewolniczej pracy i często wykorzystywane seksualnie. Żyją w skromnych i nieludzkich warunkach, w malutkich pokoikach bez okien i klimatyzacji, bez możliwości korzystania z łazienki. Ich zarobki często zabierają agencje pośrednictwa pracy jako rekompensatę za wydatki poniesione na szkolenia i pozostałe opłaty.
W takich warunkach przyszło żyć głównym bohaterkom - Dolly i Tali, siostrom pochodzącym z Filipin. Dolly zachwyca wszystkich swoją urodą, marzy by założyć własny sklepik z ciastkami. Tala jest bardzo bezpośrednia, mówi to, co myśli, dzięki czemu wprowadza do powieści odrobinę humoru.
Pewnego dnia odkrywają Bloga Vandy z poradami, jak należy traktować pomoce domowe, by były posłuszne. Wzburzona Tala zakłada konkurencyjnego bloga o nazwie Wymiataczka, obnażając obłudę pracodawców i opisując prawdziwe życie służących.
Głównym bohaterkom kibicujemy niemal od samego początku. Wzbudzają sympatię. Trzymają się razem, wspierają, pomagają i pocieszają w tęsknocie za najbliższymi, nie tracąc przy tym wszystkim poczucia humoru.
Mnie osobiście książka nie do końca porwała i nie poruszyła do utraty tchu, jak brzmiała zapowiedź z okładki. Mimo wszystko polecam. To lektura pouczająca, o traktowaniu drugiego człowieka przez osoby, które ze względu na swój status społeczny uważają się za lepsze. Opisywane sytuacje są życiowe i nie można przejść obok nich obojętnie.