Pokój motyli recenzja

Siedemdziesięcioletnia Posy Montague mieszka sama w rodzinnym Domu Admirała. Wiąże z tym miejscem najlepsze wspomnienia z okresu swojego dzieciństwa. Najbardziej zapamiętała z tamtych lat łapanie motyli wspólnie z ojcem. To on rozbudził w niej miłość do przyrody. Po wielu latach Posy nadal pielęgnuje swój ogród, który jest jej dumą. Niestety przyjdzie kobiecie podjąć trudną i bolesną decyzję o sprzedaży posiadłości. Nie stać jej na wyremontowanie ogromnego domu, który coraz bardziej niszczeje. To jednak nie jedyne zmartwienie. Problemy finansowe starszego syna, Sama, zdają się przerastać całą rodzinę. Nieoczekiwanie również wraca do kraju młodszy syn, Nick. Do tego wszystkiego na drodze Posy staje jej pierwsza, wielka miłość. Freddie, który pięćdziesiąt lat temu złamał jej serce, nadal boi się wyznać prawdę dlaczego odszedł. Jaki związek ma Dom Admirała z ich rozstaniem? Czy Posy udźwignie ciężar problemów rodzinnych i zacznie nowe życie?

Dotąd nie miałam okazji zapoznać się z twórczością Lucindy Riley. "Pokój motyli" zahipnotyzował mnie swoją przepiękną okładką. Okazuje się, że nie tylko ona jest piękna. Historia życia Posy pokazana od najmłodszych lat jest pełna miłości, ale również dużo w niej smutku i uczucia straty. W książce na przemian przeplatają się wydarzenia z jej dzieciństwa z tymi teraźniejszymi. Dzięki temu wiemy jaki wpływ miały dawne wydarzenia na życie Posy. Cała fabuła opiera się na tajemnicach. Nie dotyczą one tylko i wyłącznie Posy, ale też jej dzieci. Każdy z bohaterów jest wyjątkowy na swój sposób. Ze wszystkimi bardzo się zżyłam. No, może z wyjątkiem Sama, czarnym charakterem tej historii, który ma talent do bankrutowania i pociąg do alkoholu. O tym jak traktował żonę i dzieci nawet nie wspomnę. Jego żona, Amy, jest chodzącym aniołem. Dobra, uczciwa, wspierająca męża. Mimo, że żyli w skrajnym ubóstwie i tylko ona pracowała na rodzinę, dzielnie wszystko znosiła. Nick, wracając do kraju nie spodziewał się, że znajdzie miłość, a nawet dwie i to jednocześnie. Posy, która ma siedemdziesiąt lat, wcale nie wydaje się być w tym wieku. Jest pełna energii, bardzo pomocna i co najważniejsze oddana rodzinie. Pojawienie się Freddiego wywraca jej życie do góry nogami. Cały czas zastanawiałam dlaczego ją zostawił. Kiedy wszystko się wyjaśniło byłam zaskoczona. Choć początkowo nie mogłam wczuć się w tę historię, dalej było już tylko lepiej. "Pokój motyli" jest napisany w lekkim stylu i niesie za sobą przesłanie - nigdy nie jest za późno, żeby zacząć od nowa.