Pogranicznik recenzja

"Mordercy to ludzie o żyznym umyśle, sprzyjającym rozwojowi chwastów. Im więcej ich urośnie, tym bardziej odjechane zbrodnie będą w stanie popełnić."
.
Na Orlicy, u zbiegu granic polskiej i czeskiej znalezione zostają nagie zwłoki mężczyzny. Jak się później okaże to nie będzie ostatni trup w tej okolicy. W sprawę mocno angażuje się starsza aspirant Lena Dobrowicz. I tu nasuwa się bardzo istotne pytanie. Dlaczego kobieta jest tak zdeterminowana, by odnaleźć sprawcę?
.
Struktura książki jest bardzo przejrzysta. Rozdziały mają tytuły w postaci anglojęzycznych hashtagów oraz pewnego rodzaju wstęp, który nawiązuje do danego tytułu. Te początki rozdziałów przypominały mi trochę kartki z kalendarza zawierające dobre rady na każdy dzień. Takie trochę złote myśli, z którymi nie do końca można się zgodzić. Są one napisane bezpośrednio do odbiorcy więc dają do myślenia.
Dalej toczy się właściwa akcja i główne śledztwo. Na końcu poszczególnych fragmentów czytelnik dostaje swego rodzaju wgląd w psychikę mordercy. Poznaje jego przemyślenia, odczucia. Sprawca w miarę rozwoju akcji i po kolejnych zbrodniach odkrywa się coraz bardziej i zdradza więcej szczegółów. Ma on niejaką świadomość tego, że jego psychika jest dość mocno spaczona jednak opatrznie interpretuje uleczenie jej. To kolejne ofiary traktuje jako lekarstwo, a odbieranie im życia według niego jest przeżyciem metafizycznym przywracającym wewnętrzny spokój.
Jak zapatrujecie się na taką negatywną postać? Zaintrygowani?
Ogólnie bohaterowie są bardzo różnorodni pod względem psychologicznym. Usilnie starają się skrywać swoje tajemnice.
Dzięki sprytnemu zabiegowi wmieszania opisów głównych postaci w część fabuły zostali oni bardzo dobrze scharakteryzowani. Czytelnik dostaje ich praktycznie podanych na tacy. Jedynie dodatkowych szczegółów może wyszukiwać między wierszami, a całą uwagę skupić na prowadzeniu śledztwa razem z Leną i Michałem.
Mniej więcej w połowie książki atmosfera zaczyna się zagęszczać, a akcja znacznie przyspiesza. Autorka przez cały czas umiejętnie podrzuca fałszywe tropy. Wprawiony czytelnik może domyślić się pewnych faktów, ale myślę, że z pewnością nie ułoży wszystkiego w taką całość jaka została ostatecznie zaserwowana. Zakończenie ma w sobie również nutkę niedopowiedzenia.
Mam jednak niewielki problem z objętością tej książki. Przez to, że liczy ona prawie 600 stron to w pewnym momencie poczułam lekkie znużenie. Historia sama w sobie jest bardzo ciekawa, ale mam wrażenie, że spokojnie udałoby się ją skrócić o przynajmniej sto stron i nie straciłaby na swojej wartości. Byłaby za to bardziej przystępna w odbiorze.
Podsumowując to bardzo dobra powieść kryminalna.