Pogotowie nadziei recenzja

" [...] To, co się działo z ciężarnymi kobietami w czasie okupacji, było tak przerażające i potworne, iż czasami dziewczyna przez długie godziny zalewała się łzami. [...]"

Agnieszka Olszanowska swoją powieścią "Pogotowie nadziei" ponownie skradła moje serce i doprowadziła mnie do łez.
Po prawie dwóch latach postanowiłam powrócić do sagi "Sekretne schronisko" autorstwa Agnieszki Olszanowskiej. I szczerze mówiąc, dobrze zrobiłam. W trzeciej części, czyli w "Pogotowiu nadziei" poznajemy losy Edyty Żarskiej, od roku 1939 do 1978. Główna bohaterka jak pamiętacie lub nie, jest wnuczka Kloci, która urodziła trojaczki — trzech chłopców. Każde z nich przeżyło, co w tamtych czasach było prawdziwym cudem. Edyta ma ogromne powołanie do pomagania kobietom przy porodach. Marzy jej się dostać do Warszawskiej Szkoły Położniczej. Czy to będzie możliwe podczas drugiej wojny światowej? Zobaczycie, z jaką determinacją dążyła do spełnienia swoich marzeń. Będziecie świadkami jej wzlotów i upadków. Spotkacie osoby, które będą jej przychylne, ale i takie, które będą jej podkładać kłody pod nogi. Czy znajdzie miłość swojego życia? Czy raczej będzie starą panną?
Cieszę się, że Agnieszka Olszanowska stworzyła tak silną kobiecą postać i zwróciła naszą uwagę na porody kobiet. Warunki, w jakich rodziły niektóre kobiety, były dla mnie przerażające. Jestem zadowolona z tego, że mogłam być świadkiem dojrzewania, dorosłości i przejścia na emeryturę Edyty Żarskiej. Polubiłam tę bohaterkę. Z przyjemnością poznam jej dalsze losy. Moja mama jest położną, to może dlatego czuję bliską więź z Edytą. Praca położnej nie jest lekka.
Autorka bardzo dobrze przedstawiła czasy wojenne i powojenne. Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że czynnie uczestniczę w życiu głównej bohaterki.
Spotkałam tutaj kilka postaci, które zasługiwały na surową karę. Nie mogłam zrozumieć ich haniebnych zachowań.
Wydaje mi się, że trzeci tom "Sekretnego schroniska" jest jeszcze lepszy niż poprzednie dwie części.
Tę sagę polecam zacząć czytać od: "Sekretne schronisko", "Dziewczyna z lampą", "Pogotowie nadziei" i "Bociany na start".
Jeżeli lubicie dobrą literaturę obyczajową, to śmiało sięgnijcie po powieści Agnieszki Olszanowskiej. Ona potrafi doprowadzić czytelnika do płaczu oraz do głębokiej refleksji nad własnym życiem. Nie brakuje tutaj również silnych emocji.
Dzięki sadze "Sekretne schronisko" jesteśmy świadkami przemian, jakie następowały w położnictwie na przestrzeni wielu lat.
Czy jesteście gotowi poznać dalsze losy Edyty Żarskiej? Warto poznać jej historię.

Okładka tej książki jest wyjątkowo piękna. Patrząc na nią, cofam się w czasie, do drugiej wojny światowej.