Pogorzelisko recenzja

Pogorzelisko

Autor: @Olga_Majerska ·1 minuta
2024-10-03
Skomentuj
3 Polubienia
na duszy cierpienie
za mamą tęsknota
o ojcowskiej uwadze marzenie
została tylko zgryzota

serce odrzucone
nie zazna już ukojenia
nienawiścią zmącone
nie doczeka zapomnienia

mury przeszłości skruszone
prawdy nadchodzi godzina
pogorzelisko ich dusz ugaszone
i nie ma już słowa rodzina

Wiara. Nadzieja.
Że uda od dna się odbić.
Z upadku się podnieść.
Powstać. Na nogi stanąć.
Zostawić za sobą tamten czas.
Zadrę. Dla córki. Dla siebie.
Lecz wstać tak trudno.
Nie poddać się.
Odpuścić.
Zapomnieć.
Trudno tak.

Tak bardzo żal, gdy nie ma już sił. Gdy słabość ciągnie w dół. Gdy łzy twarzy płyną. Gdy wczepione głęboko w duszę ciernie, ciążą. W jego ramionach córka. Już nigdy nie wypuści jej z rąk. To jedno może jej obiecać.

W ich duszach mrok.
Tańczy. Plącze się. Rozpływa.
W ciemności.
W nicości.
W szarości.

Zło roztacza swój krąg. Brudne łapska wyciąga. Na wierzch wydobywa najgorsze. Raz cicho szepce, raz głośno wybrzmiewa. Karmi się lękiem i ułomnością. Niby ojciec, a w środku potwór. Niby ojciec, a obcy ktoś. Uratował go, niszcząc. Pomógł, na cierpienie skazując. Dał życie, odbierając je. Ze złudzeń odarł jego świat. Odrzucenie w nim pozostawił i nienawiści cień.

Słabość w samotności odnajduje wytchnienie.
Tamta noc w jej umyśle.
Się schowała.
Na duszy rozlała.
Tęsknotę utkała.

Nie można żyć bez prawdy. A z nią żyć trudno tak. Wiedzieć to ból, nie wiedzieć większe cierpienie. Oczy w dal patrzą, w sercu bezsilności pragnienie. Nie ma już dobrych snów. Zostały tylko powidoki. Złudne obrazy. Odebrane nadzieje.

„ Pogorzelisko ” to wrażliwość i wiele prawd. Dużo tęsknot i umęczonych ludzkich dusz. Zagubieni w smutku. Skrzywdzeni. Na barkach niosący traumy. Doświadczeni bólem ludzie. Jak ta proza ze mną rezonuje. Jak wciska się we mnie mocno. Wgryza pod skórę. Zakorzenia się we mnie. Jak osacza mrokiem, a jednocześnie pięknem obdarza. Emocjonalną głębią. I żalem. Za bezpowrotnie utraconymi nadziejami. Za tymi pokruszonymi, pokiereszowanymi ludźmi. Za końcem, który musiał wybrzmieć. I w sercu moim zostawił łzę.

Czytajcie. Warto.


Moja ocena:

× 3 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Pogorzelisko
Pogorzelisko
Przemysław Żarski
8.5/10
Cykl: Aleksandra Lazar, tom 2

Thriller, który tętni od emocji i pochłonie cię bez reszty. Nad ranem, na dziedzińcu kamienicy za klubem, ginie Grzegorz Ignaczak. Biorąc pod uwagę trudną przeszłość mężczyzny, lista jego wrogów j...

Komentarze
Pogorzelisko
Pogorzelisko
Przemysław Żarski
8.5/10
Cykl: Aleksandra Lazar, tom 2
Thriller, który tętni od emocji i pochłonie cię bez reszty. Nad ranem, na dziedzińcu kamienicy za klubem, ginie Grzegorz Ignaczak. Biorąc pod uwagę trudną przeszłość mężczyzny, lista jego wrogów j...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Żywioł rozniecony z małej iskry jest nie do zatrzymania. Krętą ścieżką zepsucia prowadzi do zagłady, paraliżując w strachu. Gęste, czarne kłęby dymu rozchodzą się po okolicy, otulając szczelnie kokon...

@monika.sadowska @monika.sadowska

„Pogorzelisko” autorstwa Przemysława Żarskiego to thriller o mrocznej zbrodni, która wydobywa na światło dzienne ukryte sekrety zarówno ofiary, jak i osób zaangażowanych w śledztwo. Jest to kontynuac...

@burgundowezycie @burgundowezycie

Pozostałe recenzje @Olga_Majerska

Ona i dom, który tańczy
Ten dom.

Ten dom. On tańczył. W nich. W ich życiach. On widział. On czuł. Miłość głęboką. Największą. Ona taka żarliwa. Była. I pachniała nimi. Jego dotykiem, a jej miękkością. K...

Recenzja książki Ona i dom, który tańczy
Mosty na Wiśle
Mosty na Wiśle

Skłębione chmury wojny, przesłoniły radość. Co znaczy słowo „ wolny ”, gdy odeszła życia jasność? Po okruszynę chleba, po ciepła blask maleńki. Tak mało było trzeba, ten...

Recenzja książki Mosty na Wiśle

Nowe recenzje

Wszyscy jesteśmy martwi.
Wszyscy jesteśmy martwi - finał
@Malwi:

„Wszyscy jesteśmy martwi” to ostatnia, czwarta część serii „Krwawe Święta” autorstwa Sary Önnebo. Akcja nabiera tempa, ...

Recenzja książki Wszyscy jesteśmy martwi.
Klub Dzikiej Róży
Dzika róża
@patrycja.lu...:

"Klub Dzikiej Róży" zaprasza w progi podupadłego pensjonatu w czasach powojennych, w którym policja odkrywa zwłoki. Mie...

Recenzja książki Klub Dzikiej Róży
1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy
Tetbeszka
@patrycja.lu...:

"1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy" to debiut Aleksandry Maciejowskiej, w którym przenosimy się kilkadziesiąt lat wstecz...

Recenzja książki 1.3.1.4. Śmierć nas nie rozłączy
© 2007 - 2024 nakanapie.pl