Wiersze wybrane recenzja

Krynicki jest mi bliski od lat, obok Barańczaka to mój ulubiony poeta Nowej Fali. Bardzo lubię przesłanie etyczne jego poezji, jej medytacyjność, a przede wszystkim lakoniczność. Zwłaszcza bliskie mi są jego wiersze króciutkie, takie haiku, w których czasami jest wielki ładunek emocjonalności, ale też humoru, parę z nich mam ciągle w głowie.
Ten wierszyk mi się przypomina gdy czytam o różnych gremiach, politycznych i kościelnych:
„PODOBNO
Podobno w Biurze Politycznym
rządzą teraz sami liberałowie.
Brakuje im jeszcze silnej ręki

żeby ów liberalizm wprowadzić w życie”

A ten wierszyk się pojawia gdy patrzę na pewnych ludzi robiących karierę:
„WYSOKO ZASZEDŁEŚ
Wysoko zaszedłeś mój ślimaczku,
na najwyższy liść czarnego bzu!

Ale pamiętaj: już koniec września.”

A to mi się przypomina, gdy usiłuję kogoś na siłę uszczęśliwiać, albo ktoś usiłuje uszczęśliwiać mnie:
„NAPIS NA FAJANSOWYM NACZYNIU
Jestem jak to naczynie: możesz mnie jedynie przyjąć,
nie próbuj jednak zmieniać
lub naprawiać.”

Jest też parę wierszy dłuższych do których wracam, choćby ten, który mnie zawsze wzrusza:
„PRZECHODZĄC OBOK
Przechodząc obok podmiejskiego domu
widzę przelotnie przez otwarte okno
starca, jedzącego samotnie
przy jasno oświetlonym stole.

Kto mi dał prawo,
by się zastanawiać
czy on, który teraz łamie i spożywa chleb,

kiedykolwiek musiał się zapierać
przyjaciół lub siebie,
żeby przeżyć,
czy na jego rękach nie ma cudzej krwi,

czy jego twarz
nigdy nie została opluta?”

I wiersz, który jakoś mi pasuje do obecnej sytuacji pandemicznej:
„ŁAGODNIE I BEZSZELESTNIE
Obawiamy się za wcześnie: nieuleczalnych chorób,
trzęsienia ziemi, nagłej podróży,
spóźnionych telegramów – i wzroku, wbitego
w nasz kark

a to wszystko przychodzi w swoim czasie,
bez większego pośpiechu – i bez opóźnienia,
dokładnie wtedy, kiedy wybija jego godzina,

niekoniecznie od razu w swej ostatecznej postaci,

łagodnie i bezszelestnie, bez zostawiania śladów w sypkim
pejzażu

jak godzina odjazdu pociągu
albo pójścia do kina.”

Oczywiście powyższe cytaty nie oddają całego piękna, bogactwa i głębi tej poezji.