Podziały nocy recenzja

Obcowanie z pewnymi ludźmi przysparza czasem nam kłopotów. Czujemy, że coś jest nie tak, że kontakt nie jest autentyczny, czujemy się oszukani. Każdy człowiek ma wiele twarzy, jest inny w relacji z różnymi osobami, przywdziewa maski w różnych celach. Skrywany wewnątrz lęk nie pozwala pokazać się prawdziwym. Jedno jest pewne, niezależnie jaką maskę założymy, fałszujemy obraz rzeczywistości tego kim naprawdę jesteśmy. I choć życie w społeczeństwie zmusza do odgrywania pewnych ról, powoduje to, że gubimy prawdziwych siebie i nie wiemy już kim jesteśmy. Niedostosowanie do sytuacji uczuć oraz zachowań. Wycofanie z życia i nieufność wobec innych. Pusta i udawana egzystencja.

Aurelia od najmłodszych lat ma problemy egzystencjalne. Próbuje odnaleźć się w świecie, który jest dla niej surowy. Tworzy swoją wyidealizowaną rzeczywistość. Żyje w kokonie złudzeń, by oszukać otoczenie, obronić się, nie dać się skrzywdzić, skrywając ukryty wewnątrz lęk przed odrzuceniem. Zimna i niewzruszona. Ciągłe pobyty w szpitalu psychiatrycznym nie przynoszą poprawy, A otoczona obojętnością ujawnia fascynację zbrodnią.

Niezwykle kameralna i klimatyczna powieść, gdzie wątki kryminalne przeplatają się z obyczajowymi, by dotrzeć do ludzkiej psychiki. Poruszone zostały najciemniejsze zakamarki duszy. Niejednoznaczna, ukazująca świat z perspektywy kobiety zaburzonej i zanurzonej w labiryncie swoich myśli oraz otulonej mrokiem samotności. Osoba naznaczona krzywdą i jej codzienność. Unikatowy punkt widzenia rzeczywistości wprowadza szczególną atmosferę niepokoju i nieprzewidywalności.

Fragmenty zdarzeń, trudna psychologiczna przeszłość, piętno dzieciństwa ciągle obecne i brak emocji. Mętne myśli próbują sterować życiem. Narcystyczna, zapatrzona w siebie i zagubiona, trochę infantylna bohaterka momentami irytuje. Snuje swą życiową opowieść, w której czytelnik się zatraca.
Wdaje się w romans z żonatym mężczyzną tylko dlatego, by zagłuszyć pustkę. Nic tu nie jest oczywiste i niczego przewidzieć nie można. Natłok myśli przeraża. Przeszłość nie pozwala żyć spokojnie teraźniejszości, a przyszłość niepewna. Co jest prawdą, a co wymysłem wyobraźni?

Próba zrozumienia zaistniałych zdarzeń, w których centrum znalazła się kobieta na niewiele się zda. Brak odczuwania zamyka drzwi, odcina od życia. Zamknięta w pełnym niewyważonej złości i gniewu umyśle, przeplatanym narastającym poczuciem lęku i żalu. Czy zdoła się z tego marazmu i otępienia wyrwać?
Poruszająca historia. Przemawia, bo zdarzyć się może każdemu, wszak umysł ludzki jest nieprzewidywalny. Trudna podróż do normalnego życia. Zanurzcie się w opowieść o Aurelii czy może Agacie. Gorąco polecam. Czytajcie!
Dziękuję @eliza_korpalska za możliwość objęcia patronatem tej nieszablonowej powieści.