Za cudze grzechy recenzja

Jednym z moich ulubionych rodzajów książek są powieści historyczne. Czy w całości, czy też z paroma jedynie nawiązaniami do lat ubiegłych – nie ma to znaczenia. Samo wykorzystanie tła historycznego staje się urokliwym dodatkiem w historii, bo czujemy się, jakbyśmy odkrywali przeszłość na nowo. Wciąż poszukuję nowych autorów, jednak częściej sięgam po znane mi nazwiska. I jednym z nich jest pani Hanna Cygler. Jej najnowsza powieść „Za cudze grzechy” – kontynuacja świetnej powieści „W cudzym domu” – to także urokliwa i wciągająca opowieść, w której znajdziemy wszystkiego po trochę: intrygi, romanse, życiowe rozterki, niebezpieczne zamachy… Czytelnik nie ma chwili wytchnienia, wciąż napotyka intrygujące wydarzenia. I do samego końca nie traci poczucia, że oto właśnie poznał wyjątkową historię…

Podobnie jak przy lekturze poprzedniego tomu, tak i w tym przypadku wspominam książkę bardzo ciepło. Wiedziałam, że pani Cygler mnie nie zawiedzie. I nie pomyliłam się. „Za cudze grzechy” to pasjonująca opowieść, w której próżno szukać swobodnego obyczaju czy też zwyczajnych romansów. W tej bogatej w różnorodne wątki książce odnajdziemy coś zupełnie obszerniejszego, coś, co z miejsca czytelnika zafascynuje. A to z pewnością zasługa zgrabnie opisanych relacji między bohaterami, ich zwyczajnych, ale jednocześnie barwnych przygód, czy też wielu różnych poczynań naszych drogich postaci (nierzadko niestosownych). Wszystko to zostało ujęte w jeden charakterystyczny obrazek, który naprawdę może się podobać. Są w nim wyjątkowe postacie, intrygująca wydarzenia, wciągająca akcja i wszechogarniająca niepewność, w jaki sposób zakończy się ta historia.

To, co również wzbogaca tę powieść, jest z pewnością świetnie wkomponowany historyczny klimat. Czytając „Za cudze grzechy” możemy z łatwością przenieść się na XIX – wieczne ulice Europy, śledzić tamtejszą etykietę i poznawać kulturę tamtych lat. Powieść wygląda bardzo realistycznie, widać, że każdy szczegół został dopracowany tak, by kojarzył nam się z atmosferą minionego wieku – te stroje, styl bycia, otoczenie… Taki sam nastrój panował w poprzedniej części i wyraźnie został utrzymany w jej kontynuacji, dzięki czemu poznawanie dalszych losów poznanych przez nas bohaterów staje się równie przyjemne jak za pierwszym razem.

Mogę z czystym sercem powiedzieć, że mocno spodobał mi się ten tytuł. Już dawno nie czytałam powieści historycznej i cieszę się, że był to tak udany powrót. „Za cudze grzechy” to świetnie opracowana powieść, pełna intryg, niespodzianek i zwyczajnych acz interesujących relacji między bohaterami. Ma w sobie nutę romansu, kawałek obyczaju i nieco sensacji. A wszystko to zostało sprawnie otoczone interesującym i mocno klimatycznym tłem, który nadaje wydarzeniom dreszczyk emocji. Zaryzykuję i powiem, że część pierwsza podobała mi się ciut bardziej. Ale nie zmienia to faktu, że ten tytuł jest wyraźnym akcentem na naszym rynku. Polecam!