Pod ścisłą ochroną recenzja

"- Nie rób mi tego więcej, Nessa, proszę (...)
- Dlatego, że jestem klientką pod Twoją ścisłą ochroną, czy dlatego że..."

Oglądaliście film "Bodyguard" z 1992 roku?
To było moje pierwsze skojarzenie, jakie pojawiło się w trakcie lektury powieści Kingi Tatkowskiej "Pod ścisłą ochroną". Zresztą, w kolejnych fragmentach tekstu autorka sama przywołuje tytuł tej produkcji, więc nie trudno o takie myśli. Co prawda, fabuła obu tych dzieł mocno się różni, jednak główny wątek jest ten sam.

Gdy światowej sławy gwiazdka, Nessa, zaczyna otrzymywać listy z pogróżkami, zaczyna się niepokoić. W porozumieniu ze swoim menedżerem zatrudnia ochroniarza, który ma jej strzec w dzień i w nocy. Początkowo oboje nie darzą się wzajemna sympatią, jednak z czasem Michał odkrywa, że wizerunek medialny, jaki przedstawia wszystkim Nessa, ma niewiele wspólnego z jej osobą.
Co stoi za takim zachowaniem piosenkarki?
Czy autor pogróżek stanowi realne zagrożenie dla kobiety, a może te listy to tylko świadectwo zawiedzionych nadziei jednego z gorliwych fanów?

Przyznam, że Nessa od samego początku działała mi na nerwy. To nie jest bohaterka, która wzbudza naszą sympatię, wręcz przeciwnie, jej zachowanie daje powody, by darzyć ją niechęcią. Dopiero z czasem dowiadujemy się, że to wszystko gra i za postępowaniem kobiety kryje się coś więcej. W ogóle, świat wyłaniający się z pierwszych rozdziałów wydaje się być zupełnie inny niż ten, który dane jest nam odkryć w finale. Na jaw wychodzą różne rzeczy sprawiające, że musimy przewartościować naszą ocenę. Niestety, pewne wydarzenia na zawsze zostawiają ślad w naszych umysłach i często mamy wrażenie, że sami nie potrafimy sobie z nimi poradzić. Decydujemy się na pomoc pierwszej lepszej osoby ze strachu, że będziemy zmuszeni sami stawić czoła przeciwnościom losu.

Jak to mówią, strach ma wielkie oczy. Bardzo często hamujemy się w obawie o to, że sobie nie poradzimy. Brak wsparcia ze strony bliskich podcina nam skrzydła, przez co mamy wrażenie, że nie jesteśmy w stanie sami się podnieść. Jednak, prawda może okazać się zupełnie inna. Warto zdecydować się na skok na głęboką wodę, gdyż to może całkowicie odmienić nasze życie. Sprawić, że w końcu będziemy mogli oddychać pełną piersią.

Bardzo podobał mi się wątek związany z przeszłością Nessy, który dodawał historii aury tajemniczości. Trudno było domyślić się, co stało za zachowaniem bohaterki, jakie wydarzenia sprawiły, że kobieta żyła w niezgodzie ze swoim prawdziwym ja.
Co może sprawić, że składamy po sobie uszy, przywdziewamy maski i zgadzamy się grać kogoś, kim nie jesteśmy?

Moją uwagę zwrócił język, niestety, nie jestem zwolennikiem wulgaryzmów w literaturze, a tu mieliśmy ich całkiem sporo. Fakt, zabieg ten służył zindywidualizowanu wypowiedzi bohaterów, których charaktery usprawiedliwiały taki sposób wysławiania, dlatego starałam się przymknąć na to oko. Zwłaszcza, że polubiłam Michała, za jego oddanie sprawie i troskę względem najbliższych.

Moja ocena 8/10.