Pocztówki z Portugalii recenzja

Jestem świeżo po lekturze powieści Pocztówki z Portugalii Jolanty Kosowskiej. I jedyne, co teraz przychodzi mi do głowy to:

"Czujemy więcej, niż potrafimy nazwać.
Nasz język jest ubogi w stosunku do naszych emocji."
Jolanta Kosowska

W głowie mam jeden wielki chaos wywołany różnymi emocjami, które trudno mi jest uporządkować. To właśnie zrobiła ze mną lektura tej powieści: wzbudziła szereg skrajnych uczuć. Czytając ją miałam łzy w oczach spowodowane niewyobrażalnym smutkiem, a za chwilę serce przyspieszało rytm z zupełnie innego powodu.

Czytałam bardzo dużo pochlebnych opinii na temat tej książki, ale mimo to nie byłam przygotowana na to wszystko. Być może przez to, że podchodziłam do tego sceptycznie, w końcu niejedna powieść wzbudza taki medialny entuzjazm, a w rzeczywistości okazuje się zupełnie przeciętna. A może po prostu żadnej recenzji nie przeczytałam tak do końca, ze zrozumieniem?
Tego się już pewnie nie dowiem.

Spodziewałam się powieści obyczajowej z odrobiną romansu, być może trochę mocniej wyróżniającej się na tle innych książek tego typu. Dostałam coś zupełnie innego, co bardzo mocno mnie poruszyło. Ta książka to historia, nad którą naprawdę warto się pochylić.

Pocztówki z Portugalii przedstawiają historię Olgi i Konrada, z których los okrutnie zadrwił. Jaka byłam zła na Olgę za decyzję jaką podjęła! Z początku wydawało mi się, że zupełnie niesłuszną. Później, po chwili zastanowienia pojawiła się myśl czy rzeczywiście postąpiłabym inaczej, gdybym to ja znajdowała się na jej miejscu.

Do historii Olgi i Konrada dobudowane są inne, wcale nie poboczne. Równie ważne jak losy tej pary, a nawet zastanawiam się czy nie ważniejsze. Dzięki temu zabiegowi doświadczamy różnych emocji w czasie lektury powieści. Ich układ przypomina sinusoidę. Nasze uczucia osiągają apogeum, po którym na chwilę opadają. Autorka daje nam moment na złapanie oddechu, po czym serwuje kolejny fragment dostarczający chwytających za serce wrażeń.

Lektura Pocztówek z Portugalii to było niezapomniane przeżycie. Czytałam tę książkę z drżeniem w sercu i łzami w oczach. Towarzyszyły mi obawy o przyszłość bohaterów oraz uczucie bezradności wywołane ich losem. Niestety, życie bywa okrutne i często boleśnie doświadcza tych, którzy najmniej na to zasługują.

Szczerze polecam!
Moja ocena to 9/10.