Po tamtej stronie Ciebie i Mnie recenzja

Jess Rothenberg - przez jakiś czas pracowała jako redaktor w nowojorskim wydawnictwie, obecnie poświęciła się własnej twórczości. Po tamtej stronie ciebie i mnie to jej debiut literacki.

Brie jest szczęśliwą nastolatką i ma wszystko, o czym tylko może zamarzyć dziewczyna w jej wieku - kochającą rodzinę, wiernego psa, trzy oddane przyjaciółki i Jacoba - najcudowniejszego na świecie chłopaka w którym jest bez pamięci zakochana. Niestety idealne życie Brie wywraca się do góry nogami na dzień przed jej szesnastymi urodzinami, kiedy to Jacob niespodziewanie wypowiada trzy okrutne słowa: „Nie kocham Cię.” To bolesne wyznanie sprawia, że serce dziewczyny z rozpaczy dosłownie pęka na pół. Śmierć głównej bohaterki nie jest jednak kresem wszystkiego, ale początkiem niesamowitej historii…

„Okazuje się, że piekło to nie płonąca, wrząca otchłań ognia i cierpienia. To coś o wiele, wiele gorszego. Piekło jest wtedy, kiedy ludzie, których kochasz najbardziej na świecie, sięgają po twoją duszę i wyrywają ci ją. I robią to tylko dlatego, że mogą.”

Brie trafia do zaświatów, miejsca gdzieś pomiędzy Ziemią a Niebem i odkrywa, że jej pęknięte serca nadal jest pełne emocji. Dziewczyna cierpi widząc rozpacz swoich najbliższych, którzy opłakują jej śmierć. Tęskni za przyjaciółkami, jest jej żal wszystkiego, co utraciła i wścieka się na cały ten cholernie niesprawiedliwy świat. Nie potrafi przebaczyć Jocobowi tego, że w tak okrutny sposób ją porzucił i postanawia się na nim zemścić. Coraz częściej też zastanawia się nad tym, czy mogłaby wrócić na ziemię choćby na jeden dzień i czy zdołałaby przez ten czas coś zmienić. Patrick, jej przewodnik po zaświatach, którzy przebywa po tamtej stronie znacznie dłużej niż ona, ostrzega ją, że cena takiego powrotu może okazać się bardzo wysoka. Co w takiej sytuacji zrobi Brie? Czy ostatecznie uda jej się odnaleźć spokój i szczęście?

Po tamtej stronie ciebie i mnie to ciepła i wzruszająca opowieść o miłości, śmierci, tęsknocie i przebaczeniu, którego każdy z nas potrzebuje. Autorka pokazuje, że śmierć nie musi być końcem wszystkiego. Podkreśla jak ulotne i kruche jest ludzkie życie, jak trudna jest czasami droga do zrozumienia i przebaczenia. Zmusza do zastanowienia nad tym, co w życiu ważne, czego często nie doceniamy i co tak łatwo jest utracić.

Jess Rothenberg w swojej powieści zastosowała narrację pierwszoosobową, tak więc całą historię poznajemy z punktu widzenia głównej bohaterki. Pozwala to doskonale wczuć się w jej położenie i poznać targające nią emocje. Książka skierowana jest przede wszystkim do młodzieży i chociaż tematyka poruszana przez autorkę jest dosyć poważna, to nie brakuje tu zabawnych dialogów, a całość opowiedziana jest lekkim i przystępnym językiem. Ja, chociaż nastolatką już dawno nie jestem, przeczytałam powieść jednym tchem. Owszem, naiwność głównej bohaterki, jej impulsywność i nieprzemyślane działania niekiedy mnie trochę denerwowały, ale i tak całość w moim odczucie wypadła całkiem dobrze.