Po tamtej stronie chmur recenzja

Są takie książki, przy których czas płynie inaczej, bo dopiero co czytało się pierwszy rozdział, a po chwili jest się już na ostatniej stronie i nie wiadomo kiedy to wszystko minęło. Taką właśnie powieść stworzył Tomasz Betcher. „Po tamtej stronie chmur” jest pierwszym tomem serii opowiadającej o rodzinnych tajemnicach i sile miłości.

Autor przedstawił nam dwa światy. W pierwszym zabrał nas do czasów początku II Wojny Światowej. Poznajemy tam historię bliźniaków: Teodora i Brunona. Chłopcy urodzili się w dwudziestoleciu międzywojennym w Dębieńcu, który znajduje się w Wielkopolsce. Dorastali w dworze rodziców – baronostwa Steinke. Bracia w dzieciństwie są swoimi przeciwieństwami, jednak łączy ich jedna wspólna rzecz: obydwaj kochają samoloty. Ich beztroskie życie kończy się wraz z wybuchem II Wojny Światowej. Usłane bogactwem życie rodziny Steinke oraz ich pracowników i przyjaciół, którzy są Polakami i Żydami, jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie.

Akcja książki toczy się również w czasach teraźniejszych. Autor przedstawił nam siostry: Magdę i Wiktorię. Magda od jakiegoś czasu mieszka w domu swojego schorowanego dziadka, którym się opiekuje. Natomiast Wiktoria to wolny duch, uwielbiająca podróże po świcie, które są nie tylko jej pasją, ale i pracą. W przerwie pomiędzy jedną przygoda a drugą wyprawą zatrzymuje się w domu dziadka.

Co mają ze sobą wspólnego te dwie historie? Jak potoczy się życie bliźniaków oraz sióstr? Jakie rodzinne tajemnice skrywają rodziny? Dowiecie się tego, sięgając po książkę.

Autor w niesamowity sposób wciąga nas w te dwie historie, przeplatając ze sobą czasy wojenne i teraźniejszość. Podczas czytania opowieść wywołuje bardzo dużo różnych emocji. Jeśli miałabym wybierać, to bardziej przydała mi do gustu część historyczna, ponieważ więcej się tam dzieje, to w tej części serce szybciej bije. Natomiast w teraźniejszości akcja dzieje się powoli i spokojne. Jednakże dzięki takim tempem akcji te dwa czasy się w pewnym sensie równoważą.

Co do bohaterów to trudno mi wybrać jednego, który najbardziej przydał mi do gustu, ponieważ Tomasz Betcher bardzo dobrze przedstawił wszystkich bohaterów, zarówno pierwszo- jak i drugoplanowych. W każdej z postaci widać prawdziwego człowieka, który ma wady, jak i zalety. Żadna z nich nie jest przerysowana. Autor bardzo wyraźnie pokazał, jak wojna zmienia człowieka. Bardzo ciekawą postacią jest też dziadek Magdy i Wiktorii. Schorowany człowiek, który nigdy nie opowiada o swojej przeszłości, małomówny. Przez chorobę wspomina dziwne rzeczy, nikt nie wie, czy są one zmyślne, czy to może jakieś wspomnienia z przeszłości.

Podsumowując: Tomasz Betcher napisał książkę, która wciąga od pierwszych stron. Pokazał w niej, czym jest prawdziwa miłość, jak trudne i okropne są czasy wojny. Po przeczytaniu ostatniego słowa tej powieści chciałam jeszcze i już nie mogę się doczekać kontynuacji. Polecam ją z całego serca.