Moje CUDowne dwubiegunowe życie recenzja

We współpracy z autorką – Anną Libre

„Moje CUDowne dwubiegunowe życie”

Tym razem mam dla Was autobiografię. Jednak jest to wyjątkowa autobiografia, ponieważ ukazuje ona prawdziwe oblicze zmagań z chorobą afektywną dwubiegunową. O tej książce usłyszałam przypadkowo i mogę powiedzieć, że od razu chciałam ją przeczytać, ponieważ jest to temat niesamowicie istotny. Czasami się zastanawiam, dlaczego o niektórych książkach jest tak cicho. W tym wypadku jestem szczególnie zaskoczona, bo ta lektura to perełka, która może okazać się dużym wsparciem dla osób z tą chorobą. Może uświadomić, że da się z tym żyć, że to, co przytrafia się osobom cierpiącym na tę, chorobę nie jest czymś dziwnym i zmyślonym. To się naprawdę dzieje i nie jest to kwestia tak zwanego wydziwiania.

„Moje CUDowne dwubiegunowe życie” to książka napisana przez Annę Libre – kobietę, która od dwunastu lat zmaga się z chorobą afektywną dwubiegunową. Dzięki autorce możemy poznać tę chorobę od podszewki. Lektura jest wyjątkowa między innymi dlatego, że jesteśmy w stanie dowiedzieć się, co to w ogóle znaczy być chorym na dwubiegunówkę bez naukowych teorii. Autorka nie musi niczego wyjaśniać, żebyśmy wszystko dosadnie zrozumieli. Ta książka jest napisana w taki sposób, że nie sposób się zrazić. Mamy tak jakby rozdziały, w których autorka opowiada o najróżniejszych wydarzeniach w swoim życiu, w których jej choroba miała dużo do powiedzenia. Dzięki tej kobiecie poznajemy naprawdę różne oblicza tej choroby. Dowiadujemy się, czym jest depresja i jak w praktyce to wygląda. Autorce udało się to tak opisać, że wręcz czułam jej emocje. Uczymy się, czym jest mania, hipomania, stan mieszany czy psychoza. Co więcej, w książce jest rozdział na temat depresji poporodowej. Jak ja się cieszę, że autorka o tym wspomniała. Trafione w punkt. Na pewno wiele ludzi bardziej otworzy się na pomoc takim osobom po tym tekście.

Oprócz historii choroby poznajemy też dużą siłę walki kobiety o samą siebie. Czytamy o tym, jak poznaje miłość swojego życia, jak stara się o dobre relacje z rodziną i jak spełnia swoje marzenia. Nie każdy miałby tyle siły w sobie, żeby się nie poddać.

Co tu dużo mówić... Książka mi się bardzo podobała. Uważam, że zasługuje ona na dużo więcej uwagi. Zachęcam Was do przeczytania tej lektury, bo jest w niej coś, co po prostu trzeba nagłaśniać. 10/10