Pudełko z pamiątkami recenzja

"Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"

"Pudełko z pamiątkami" Katarzyny Kowalewskiej to powieść obyczajowa, napisana bardzo przystępnie dla każdego czytelnika. Mamy tu wątek sensacyjny, romantyczny oraz młodzieżowy. Dla każdego coś fajnego. Narracja książki jest pierwszoosobowa.
Całą fabułę poznajemy z perspektywy głównej bohaterki Joanna. Co daje nam możliwość wczucia się w jej problemy, jej przeżycia. Razem z tą empatyczną dziewczyną z pazurem i jej koleżankami Wiką i Lilą przeszukamy zakamarki jej pamięci, przeżyjemy szalone przygody i zawalczymy o ich lepszą przyszłość. A to wszystko pod okiem ostrej jak brzytwa babci Maryli.

Kowalewska "pogrywa sobie" z czytelniczkami zostawiając na sam koniec rozwiązanie wszystkich zagadek. A co rusz poznawana nowa postać buduje dodatkowe napięcie. Nie ma w książce osób nijakich, każdy ma w sobie to coś, co nas przyciąga indywidualny charakter, który warunkuje jej historię.

Dlatego też książka nas nie nuży, a wręcz nie można się od niej oderwać.
Utwór zmusza nas do refleksji nad tym jak na nas wpłynęła nasza przeszłość.

Do tej pory stwierdzenie, że naszą przyszłością kieruje nasza przeszłość, traktowałam jako slogan bez większego zastanawiania się nad nim. Przy okazji lektury "Pudełka z pamiątkami", autorka pokazuje nam różne przykłady na dowód, że powyższe stwierdzenie nie jest bezpodstawne.
Po pierwsze widzimy, że kiedy nie mamy wsparcia, w rodzinie nasze sukcesy są nieistotne, a wszystkie życiowe poczynania będą ukierunkowane na zdobycie akceptacji najbliższych. Ludzie, którzy nie doświadczyli bezwarunkowej miłość i wiecznie mieli podcinane skrzydła, nigdy nie zaznają szczęścia bez rozliczenia się z przeszłością.
Po drugie, nieznajomość naszej przeszłości jest równie destrukcyjna jak brak wsparcia, wszak nie jesteśmy do końca w stanie siebie określić. A jak nie wiemy, kim jesteśmy, to nie możemy zbudować świadomie swojej przyszłości.

Musimy stanąć przed lustrem i zmierzyć się sami ze sobą, by odpowiedzieć sobie na pytanie, czy nie mamy potrzeby zamknąć pewnych rozdziałów i pójść dalej z czystą kartą

Katarzyna Kowalewska pozostawia sobie otwartą furtkę do stworzenia oddzielnych części dotyczących Wiktorii i Lilki i powiem szczerze, że z chęcią się z nimi zapoznam.
Polecam gorąco na wieczór przy kawie pod kocykiem