Długie beskidzkie noce recenzja

Książka „Długie beskidzkie noce” Izabeli Skrzypiec-Dagnan jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością tej autorki. Nie wiedziałam czego się spodziewać, jaki będzie styl, czy będzie to „lekkie” piórko, czy będzie się czytało z przyjemnością, czy mam szykować chusteczki czy raczej będą one zbędne. Wiele pytań przechodziło mi przez głowę, kiedy sięgałam po ten tytuł, ale zdecydowałam się spróbować i zobaczyć z jaką twórczością mam do czynienia i czy ta powieść wbije mnie w fotel. Pytań wiele, a więc zabrałam się za czytanie.

Główną bohaterką powieści jest Jaśmina, która próbuje poukładać swoje życie w całość po odejściu męża. Kobieta wraz z dwójką dzieci wraca do miejsca, które przywołuje wiele wspomnień i emocji. Bohaterka wie, że musi poskładać swoje życie na nowo, uwolnić się od bólu, wspomnień, zadręczania i depresji. Musi to zrobić dla dobra swoich dzieci oraz swojego samego. Targają nią różne nastroje, czasami jest zagubiona, brak jej nadziei, zadręcza się przeszłością, ale doskonale wie, że musi stanąć na nogi, ogarnąć się i zacząć odkrywać to co w życiu najpiękniejsze.

Powieść ta, to nie jest kolejną przesłodzoną historyjka, ale dobra obyczajówka z naturalnymi postaciami, realnymi problemami i bardzo przypomina prawdziwe życie. Czytając coraz dalej i dalej, przewracając kolejną kartkę, bardzo łatwo utożsamić się z główną bohaterką, bo taki los może się przydarzyć każdemu. Bardzo mi się podobała naturalność powieści i Jaśminy. To kobieta, która doświadczyła czegoś, co ciężko jej zrozumieć i ciężko się podnieść.

Powieść z każdą stroną czyta się coraz lepiej, szybciej i jest się coraz bardziej ciekawym końca. Plusem jest przeplatanie przeszłości z teraźniejszością, w której trzeba zacząć wszystko od nowa i na nowo budować swoje dotychczas poukładane życie. Wszystko jest spójne, łączy się w jedną całość. Na dodatek czuło się otaczającą przyrodę i cały wiejski klimat.

W trakcie czytanie często chodził mi po głowie fragment piosenki „A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój…”. Któż z nas nie miał takiego burzliwego życia, jakiegoś fragmentu, gdzie wszystko się zawaliło? Niewiele jest chyba takich osób. Kwestia tego, w jaki sposób uda się podnieść i czy ten spokój i to wyczekiwane słońce dla nas zaświeci. Czy zaświeciło Jaśminie...to trzeba odkryć samemu.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.