Po drugiej stronie strachu. Tom 1 recenzja

Książkę otrzymałam z serwisu nakanapie.pl, za co bardzo dziękuję.

Nie do końca wiem, do jakiego gatunku mogłabym zaklasyfikować tę książkę. Ni to erotyk, ni to powieść obyczajowa, gdzieś tam plączą się niby mroczniejsze wątki psychologiczne, ale tak naprawdę jest to pomieszanie wszystkich znanych gatunków. Czy jest to dobre rozwiązanie? W tym wypadku – nie sądzę.

Blake Blue to skrajnie rozpieszczona córunia bogatego tatusia, której jedynym zadaniem i celem w życiu, jest koncertowe pogarszanie jego jakości. Dziewczyna nie znając problemów dnia codziennego, całkowicie skupia się wyłącznie na sobie. Przez właściwie całą książkę, czytałam tylko o tym, co działo się z jej ciałem na widok mężczyzn, na których uroki była bardzo wrażliwa i podatna.

Zakochana w przystojnym, idealnym Maksie, błądziła jednak myślami za tajemniczym Falo.

O ile sam motyw zaniku pamięci mógłby być całkiem ciekawy, to niestety poprowadzenie tego wątku sprawiło, że tak naprawdę nie dowiedziałam się niczego. W jakich okolicznościach? Dlaczego? Wszystkie ciekawsze momenty zostały przytłoczone ciągłymi opisami gwałtownych zrywów pożądania i tego, co dzieje się z ciałem Blake pod wpływem nawet tylko spojrzenia przystojnego faceta. To było mocno frustrujące i męczące na dłuższą metę. Oczywiście część winy biorę na siebie, bowiem nie przepadam za tak odważnymi i bezpośrednimi opisami intymnych relacji. Może gdyby pozostałe wątki występowały w podobnej ilości co opisy łóżkowych ekscesów, nie byłabym tak zniesmaczona.

To nie jest tak, że będę pisać tylko źle. Przyznaję, że sam warsztat pisarski autorki jest naprawdę niezły. Czuć lekkość pióra, zdania są sformułowane poprawnie i czytanie nie jest męczące. Cenię bardzo autorkę za odwagę w dążeniu do spełniania marzeń. Podoba mi się też to, że pani Anika słucha siebie: „Chcę być pisarką – więc zaczęłam pisać”. To bardzo dobra postawa. Szanuję i trochę zazdroszczę tej odwagi. Dodatkowym atutem jest piękna okładka, kolorystycznie zwracająca uwagę.

Myślę, że nie bez znaczenia jest też fakt, że jest to pierwsza powieść autorki. Traktuję tę pozycję jako rozgrzewkę i mam nadzieję, że kolejne tomy będą bardziej spójne. Co prawda, nie zdecydowałam jeszcze, czy przeczytam następne wydania. Zazwyczaj staram się przeczytać całą serię, więc w tym wypadku zostawiam sobie tę decyzję na później. Na okładce napisano, że „Po drugiej stronie strachu” to pierwsza część większej historii, zatem bardzo możliwe, że drugi tom da odpowiedzi, których w pierwszej części tak bardzo mi brakuje.

Na ten moment, uważam, że to książka nie dla mnie.