Skazana recenzja

Po "Skazaną" autorstwa Ewy Ornackiej chciałam sięgnąć już jakiś czas temu. Pomyślałam jednak, że odczekam, aż z tej historii przedstawianej choćby
w postaci serialu spadnie ten cały ogromny hype. I właśnie nadszedł czas, abym napisała kilka słów odnośnie moich wrażeń z lektury.

Generalnie nie mogę się doczepić do zbyt wielu aspektów, lecz wydaje mi się, że za bardzo na siłę został wyeksploatowany jako nadzwyczajny przypadek osoby wykonującej zawód związany z egzekwowaniem przestrzegania prawa.
Oczywiście rozumiem tragedię pani Beaty, i zdaję sobie sprawę również z tego, że bardzo ciężkie jest odzyskanie dobrego imienia po odsiadce, zwłaszcza gdy sprawa jest niezwykle medialna jak w tym przypadku, ale na Boga!. Ileż to osób związanych ze służbami mundurowymi oraz prawem, nie działało zgodnie z jego literą czy rotą ślubowania?. To podkreślanie już na okładce tytułowej "Więzienie. Sędzia nie ma prawa tu trafić". Sprawiło, że zastanawiałam się czy chcę sięgnąć po tą pozycję.
Na szczęście sięgnęłam bo poza moimi powyższymi wątpliwościami otrzymałam bardzo dobry tytuł, który gdybym nie miała świadomości, że jest oparty na faktach to przyjęłabym jako "Kawał niezłej literatury sensacyjno- kryminalnej".
To za co naprawdę szanuję zarówno autorkę książki jak i osobę, którą poznaliśmy w "Skazanej" to szczere przedstawienie wydarzeń bez podkoloryzowywania czegokolwiek. Dało się, również wręcz namacalnie odczuć zarówno emocje więźniarek, a także współuczestniczyć w ich sukcesach i porażkach. Dodatkowo w tym tytule znalazło się coś co mnie kompletnie zaskoczyło. Mianowicie: Beata Krygier skazana pani sędzia przedstawiła sylwetki słynnych skazanych kobiet, które spotkała na swojej drodze. Były to m.in.: zabójczyni małej Madzi, jej własna matka, o która kilka lat temu mówiła cała Polska, czy siostra Bernadetta z głośnego reportażu autorstwa Justyny Kopińskiej "Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?".
Tytułowa "Skazana" opowiedziała również swoją własną historię, za sprawą której znalazła się na początku w areszcie, a później w więzieniu.

Podsumowując: Książka była bardzo ciekawym spotkaniem z osobami oraz miejscami, w których nigdy nie chciałabym się znaleźć. Myślę, że zrozumiałam chociaż po części podejście osób, które pracując z osadzonymi kobietami patrzą na nie nie tylko przez pryzmat popełnionych czynów, ale także jako na ludzkie istoty. Polecam do sprawdzenia czy jest to coś dla Was.