Dla Ellison recenzja

Jak to często bywa, książka nie pochłonęła mnie tak jak inne czytelniczki, bo co tu dużo mówić... gusta są różne. Ja niestety nudziłam się przez pierwsza jej część okrutnie. Do brnięcia przez fabułę zmusiło mnie tylko to, że podjęłam się jej zrecenzowania, w innym wypadku z pewnością odłożyłabym ją na półkę „może kiedyś do niej wrócę". Z pewnością szybko bym o niej zapomniała, bo początek był naprawdę rozczarowujący.

Sytuacja zmieniła się, gdy Hunter już po przebojach z Ellison wraca na studia całkowicie odmieniony. To, co drażniło mnie w nim na początku powieści, czyli jego ignorancja, butność i niezdecydowanie, zmieniło się w cechy, którymi pragnie się pochwalić każdy dojrzały mężczyzna. Hunter zapragnął walczyć o to, na czym mu zależy wszelkimi dostępnymi środkami. Nie było to łatwe, bo na drodze stawała mu równie uparta i bezwzględna Ellison.

Jak już wspomniałam, początek powieści był raczej mało ciekawy. Historia sprawiała wrażenie lekko zabawnej powieści obyczajowej, w której niewiele niespodziewanych rzeczy może się zdarzyć. Na szczęście później fabuła nabiera rozmachu i obiera całkowicie inny kierunek, niż można się tego spodziewać. Myślę, że głównym powodem tak wysokich ocen powieści jest właśnie jej druga połowa i zakończenie, dzięki którym ta lektura z pewnością na długo pozostanie w mojej pamięci.

„Dla Ellison” jest piękną książką, która w ogólnym rozrachunku, sprawia bardzo pozytywne wrażenie. Nie jest to opowieść wciągająca od pierwszych stron, nie jest to historia, której nie można przestać czytać, ale niewątpliwie jest to książka bardzo życiowa, którą warto poznać.