Zwiadowcy. Księga 2. Płonący most recenzja

Mimo tego, że pierwszy tom mnie jakoś szczególnie nie zachwycił, z radością sięgnęłam po kolejną książkę z serii Zwiadowców. Po „Ruinach Gorlanu” bardzo przywiązałam się do bohaterów i pragnęłam poznać ich dalsze przygody. „Płonący Most” tylko pogłębił sympatię, którą darzyłam Willa, Horace’a, Halta i Giliana.

Właśnie od tego powinno się zacząć, przy ocenianiu tej książki – bohaterowie! Flanagan osiągnął perfekcję w kreowaniu ich własnych osobowości i nadawaniu im ogromnego realizmu, zarówno przez wybory jakich dokonują na stronach tej pozycji, ale również poprzez kreowanie pomiędzy nimi najróżniejszych więzi.

Wiele razy byłam zaskoczona obrotem akcji (od której właściwie nie ma odpoczynku!), choć w równie dużej liczbie przypadków, można domyślić się zakończenia.

Najbardziej spodobało mi się zakończenie. Byłam zdziwiona, że to nie Will mógł pochwalić się największym osiągnięciem podczas wojny. Uwielbiam fakt, iż F lanagan nie odsuwa innych na bok, nie obniża ich znaczenia w książce. Jest to częsty błąd w pozycjach dla młodzieży, którego okropnie nie lubię.

Często spotykam się ze stwierdzeniami, że pierwszy tom zawsze jest najlepszy. Przekonajcie się, że istnieją wyjątki od tej reguły – sięgnijcie po Zwiadowców!