Nasz dom płonie recenzja

Kiedy ginie twoje ukochane dziecko, chciałabyś obwinić cały świat. Dzieci nie powinny tak szybko odchodzić. Tylko czy to rzeczywiście była jego wina? Czy budząc u niego wyrzuty sumienia nie rozbijesz rodziny? Co tak naprawdę wydarzyło się tamtej nocy? 

„Nasz dom płonie” to niesamowita propozycja spośród zagranicznej literatury pięknej. Podczas lektury wielokrotnie przypominały mi się nazwiska ulubionych pisarek- Jodi Picoult czy Diane Chamberlain. Podobnie jak w ich twórczości, także i w tym przypadku, autorka porusza bardzo trudny i wymagający temat i realizuje go w mistrzowski sposób. 

Powieść rozpoczyna się mocnym akcentem i w tym poważnym, poruszającym tonie zostaje utrzymana do samego końca. Choć na późniejszych stronach nie dzieje się już tak wiele, ciężko mieć o to do pisarki pretensje, bowiem zrezygnowała ona z tego na rzecz głębszego spojrzenia na emocje bohaterów i wniknięcia w ich psychikę. To jedna z tych powieści, w których z jednej strony czytelnik delektuje się lekturą i kreacją postaci, a z drugiej nie chce zbytnio przyspieszać, żeby móc lepiej skupić się na opisywanych kwestiach i mieć nieco czasu na refleksje.

A powodów do rozmyślań podczas lektury nie brakuje. Kistler skonstruowała bowiem akcję książki tak, by na każdym etapie dostarczyć czytelnikowi wzruszeń i nakłonić go do postawienia się na miejscu bohaterów. Ich sytuacja jest bardzo skomplikowana, bolesna i uciążliwa, a podążając śladem ich decyzji trudno oprzeć się wrażeniu, że koniec końców każdy z nich zostaje sam. Ta matnia samotności niesie ogrom emocji, a połączona z innymi, dobrze znanymi, ale niekoniecznie ogranymi motywami, znakomicie się sprawdza.

„Nasz dom płonie” skupia się na kwestiach, które nastawione są na wywoływanie silnych uczuć u odbiorcy. Poruszająca fabuła sprawia, że nie jesteśmy  w stanie obojętnie podchodzić do opisywanych wydarzeń, nawet jeśli nie spotkało nas nic podobnego. Co więcej, do samego końca nie możemy być pewni, jak potoczą się losy bohaterów, dzięki czemu z jeszcze większa ciekawością i uwagą poświęcamy swój czas tej powieści. 

Choć powieść Bonnie Kistler należy do literatury obyczajowej, to wzbogacona została wątkami, które z powodzeniem mogłyby pasować do subtelnego, kobiecego thrillera. Dzięki temu akcja książki staje się jeszcze bardziej intrygująca i magnetyzująca. Rodzinne sekrety i poniesione ofiary nadają całości klimatycznego i mrocznego charakteru, a wyczuwalne napięcie pozostaje z czytelnikiem jeszcze na długo po zakończeniu lektury. 

Autorka posiada bardzo wyrazisty i dojrzały styl. Książkę czyta się przyjemnie, choć wybór tak mocnego tematu odbiera jej momentami lekkość. 

To lektura, nad którą warto się pochylić i posiedzieć dłużej. Zastanowić się nad decyzjami bohaterów. Przyjrzeć się im bliżej. Docenić sposób, w jaki autorka rozwija fabułę. Dopisać kilka plusów za psychologiczne podejście i cudne zakończenie. Krótko mówiąc- powinniście koniecznie ten tytuł poznać.