Pióro dinozaura recenzja

Po książkę sięgnęłam nie znając wcześniej autorki, ale głownie dlatego że jest to skandynawski kryminał. Czytałam ją ze świadomością jej potencjału - bo po przeczytaniu kilkudziesięciu kryminałów wiem, że skandynawskie są najlepsze.

Autorka zachwyciła mnie łatwością pisania, nawet o zagadnieniach naukowych.
Książka na początku opisuje bardzo dokładnie wszystkich przedstawionych bohaterów, ich przeszłość, nastawienie emocjonalne i powiązania rodzinne. Dzięki takiemu zabiegowi autorka stworzyła także studium psychologiczne osób zamieszanych w tragiczne wydarzenia.
Powieść skupia się w dużej mierze na pokazaniu, że każdy skrywa sekrety, którymi nie chce się dzielić ze światem.

Główna bohaterka stanowi odzwierciedlenie czystego egoizmu - nie boli jej śmieć jaka rozgrywa się dookoła, a jedynie z czym się liczy to obrona jej pracy doktoranckiej. Jednak zagłębiając się w jej przeszłości czytelnik zaczyna się zastanawiać czy takie zachowanie nie stanowi jedynie ochrony przed światem, a pod skorupą objętości kryje się ciepłe serce.
Właściwie o każdym z bohaterów można powiedzieć wiele przykrych słów, ale także każdy z nich kryje w sobie innego człowieka, który ujawnia się tylko w obliczu samego siebie.
I to właśnie ta ludzka zmienność i skłonność do samotnego zmagania się z trudami życia i przeszłości stanowi główny wątek książki.

Nie można też zapomnieć o naukowej dyskusji dotyczącej tytułowego "pióra dinozaura", czyli sporu pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami teorii, że ptaki są potomkami dinozaurów. Spór ten stanowi bardzo oryginalne i naprawdę dobrze skonstruowane tło książki.

Powieść Sisel-Jo Gazan jest godna polecenia dla każdego fana kryminałów i powieści psychologicznych.