FAKT, NIE MIT recenzja

Jak tam, foliowa czapeczka przygotowana, mikrofala wypitolona na śmietnik, cukierek z nieistniejącej kaczej wątroby zażyty? To bierzcie „Fakt, nie mit” w łapkę i wzdrygnijcie się nad rządową propagandą opatuloną w „edukacyjną” książeczkę. Wiecie, jakie bzdury tam piszą? Na przykład o chemtrails. No błagam, jaką trzeba być otumanioną owcą, żeby w samoloty wierzyć…

Blog Crazy Nauka śledzę nie od wczoraj i bardzo sobie chwalę ich działalność. Miło mi donieść, że dobrze poradzili sobie z napisaniem książki. Ta akurat skupia się na obalaniu najpopularniejszych w sieci mitów (czy wręcz zmyślnych oszustw) naukowych: jest poruszony i temat homeopatii, i szczepionek, i ewolucji, i globalnego ocieplenia, i chemtrails, i GMO, i promieniowania elektromagnetycznego. Całość zaczyna się od porządnego wstępu dobrze tłumaczącego psychologicznospołeczne mechanizmy (a że początek taki dobry, to tym bardziej w oczy rzuca się nijakie zakończenie – podziękowania się w tym kontekście nie liczą, książce wyraźnie brakuje puenty). Autorzy ewidentnie nie celują w hardkorowych spiskowców, raczej w czytelników „pomiędzy”, takich „ogólnie to nie, ale nigdy nic nie wiadomo”. Stąd też momentami mocno poirytowane czy przyśmiewcze fragmenty, ale bez znęcania się. Każdy rozdział kończy się też kącikiem pytań/wątpliwości oraz podsumowaniem, co sprzyja faktycznie ludziom sięgającym do tej pozycji chętnych na wiedzę, jednak z gotowym „ale”. Ten układ nie miałby i tak znaczenia, gdyby nie solidna treść – sporo o historii rodzeniu się poszczególnych ruchów, dużo szczegółów, starannie wprowadzanych przypisów i wyczucia, kiedy trzeba oddać głos ekspertom.

Preferuję e-booki, ale dla „Faktu, nie mitu” warto było zrobić wyjątek. Przede wszystkim dla rysunków cenionej przeze mnie artystki Herzyk (obczajcie jej fanpejdża, tak, to rozkaz), ale ogólnie po prostu mile popatrzeć, głównie ze względu na kolorystykę (charakterystyczną dla Crazy Nauki mazakową zieleń zestawioną z odcieniami szarości).

„Fakt, nie mit” to porządna pozycja – bez zaskoczeń, tego poziomu można się było po Stanisławskich spodziewać. Jeżeli planują kiedyś powtórzyć tego typu projekt, to ja chętnie.

[Recenzja została po raz pierwszy (15.11.2019) opublikowana na LubimyCzytać pod pseudonimem Kazik.]