Piętno Katriny recenzja

"Natura, drogi kolego, wtedy jest nieobliczalna, kiedy człowiek w swojej niepojętej głupocie próbuje ją okiełznać i sobie podporządkować."

Amy, dziewczyna z Polski postanawia uciec z domu. Wiążą się z jej decyzją trudne okoliczności do jakich doprowadziła. Za swój kierunek obrała Norco Valley, miasto, w którym spustoszenie po huraganie Katrina w dalszym czasie jest widoczne. Wybrała je, aby w jakiś sposób odpokutować przeszłość i uwolnić się od wyrzutów sumienia.
Taka samą decyzję podejmuje rodzina Heeney, która po tragicznym wydarzeniu w życiu osobistym postanowiła całkowicie zmienić otoczenie.
Czy Norco Valley po traumatycznych przejściach okaże się oazą spokoju dla trudnych przeżyć tych ludzi?

Ależ mam ciary! Pani Agnieszka Bednarska wykonała po raz kolejny kawał dobrej roboty. ''Piętno Katriny'' jest książką godną podziwu od całego zebranego materiału, aż po każdą zapisaną stronę, dodatkowo z przeplataniem fikcji i kolejnych wspomnień z tego tragicznego wydarzenia, które miało miejsce w 2005 roku.

Czytając książkę "Piętno Katriny'' samej w domu muszę przyznać, że podkręcała moją wyobraźnię oraz sprawiała, że każdy odgłos przyprawiał o szybszą palpitację serca. Jest przez to jeszcze lepsza w moich odczuciach oraz pokazuje, że można trafić na doskonałe powieści. Jeśli bardzo lubicie historie przeplatane z typem ghost stories, to będziecie zadowoleni. Osobiście lubię ten dreszczyk, ale tutaj byłam dziwnie niespokojna.

Problemy psychologiczne, trauma, wszelkie okoliczności i nadzieja na lepsze jutro sprawiają, że jest to niezwykle poruszająca lektura.

Trwający zarys tragedii z dwa tysiące piątego roku w tle, w dalszym ciągu odciska swoje piętno w teraźniejszości. Podziwiam ludzi, którzy pomimo tej przeogromnej katastrofy nie opuścili swoich domostw. Stawiając się na ich miejscu uciekłabym jak najdalej, aby znaleźć się w bezpieczniejszym miejscu od wszelkich skutków ludzkich nadużyć wobec natury.

Coraz częściej się słyszy o tragediach ekologicznych, jednak to huragan Katrina najbardziej zapadł w pamięci, większości z nas. Uważam także, że pierwsze sygnały powinny być dla ludzi ostrzeżeniem i powinniśmy już wtedy lepiej zadbać o kolejne lata egzystencji naszej planety, bo przykro mi to pisać, ale z każdym rokiem jest coraz gorzej.