Pies, który nas odnalazł recenzja

Pies to najlepszy przyjaciel człowieka — to nie ulega wątpliwości. Zwłaszcza dla mnie, ponieważ swojego pupila mam już od prawie czternastu lat. W tym momencie nie potrafię sobie wyobrazić życia bez niego, bo od kiedy znalazł się w domu, to stał się integralną częścią naszej rodziny.

Podobnym spoiwem łączącym poszczególnych członków rodziny okazał się Fred z książki ,,Pies, który nas odnalazł". Dwunastoletnia Pola znalazła go w Sylwestra i przyniosła do domu. Jej matka była wściekła i chciała oddać psa do schroniska, ale przedtem zauważyła że jest coś nie tak z nogą Freda. Poszła do weterynarza i tam dowiedziała się, że pies już do końca życia będzie kaleką. Przez wspaniałe zrzędzenie losu i okrutny przytyk w stronę psa, Anka decyduje się na jego adopcje i wtedy następuje przełom w ich rodzinie. Bo tak naprawdę nie układało się im od jakiegoś czasu. Małżeństwo Anki i Remka przechodziło kryzys, Pola strasznie się zbuntowała, a ich najmłodszy syn żyje ze spektrum autyzmu.



Pies dla nich wszystkich okazał się piękną lekcją miłości i wzajemnego zrozumienia. Chociaż i tak trochę zajęło tej rodzinie, zanim połapała się w tej plątaninie emocji, jaką wcześniej sobie stworzyła.

Bo Pola nie bez powodu się buntuje przeciwko matce i czuje niechęć wobec brata. Jej matka czuje się za to strasznie niedoceniana i przytłoczona wszystkimi obowiązkami, które spadły na jej głowy po diagnozie syna, a ojciec ucieka w pracę i więcej czasu spędzał z komputerem niż z rodziną. To rodzina, która przestała praktycznie ze sobą rozmawiać, a tylko wygłaszała jakieś rozkazy lub pretensje, a wszystko to zmienił Fred.

Jagna Kaczanowska stworzyła świetną książkę o rodzinnej miłości, wsparciu i trudnych momentach. Autorka tak poprowadziła akcję książki, że człowieka nadchodzi refleksja i zaczyna się zastanawiać nad własnymi relacjami rodzinnymi oraz wyborami, co uważam za piękne. Dodatkowo końcówka, która wycisnęła ze mnie chyba wszystkie łzy i sprawiła, że miałam ochotę przylepić się już na stałe do mojego psa była najtrudniejszą sceną, jaką dawno czytałam, bo tak bardzo bolesną.

Książkę oceniam na 9/10 i serdecznie polecam zapoznać się z nią, bo jest cudowna.