Pies, który nas odnalazł recenzja

Niech nie zwiedzie Was okładka, która jest urocza, optymistyczna i lekka. Treść jest poważna. Porusza ważne i trudne tematy.
Nie spodziewałam się, że to będzie książka tak bardzo naładowana emocjami. Ja się przecież nie wzruszam. W swoim życiu płakałam tylko na jednym filmie i podczas czytania jednej książki. No, teraz już dwóch.
Kocham psy. Nie znam wierniejszego stworzenia niż psi przyjaciel, który jest z człowiekiem zawsze. O każdej porze służy swoim milczącym wsparciem, drapiącą łapką i ciepłym języczkiem na pocieszenie. Wierzę mocno w to, że psy mają inteligencję większą, niż przypuszczamy i wspaniałe jest to, że kierują się tylko emocjami. A emocje mają tylko pozytywne, nie ma w ich futrzastych ciałkach żadnej złości. Wystarczy tylko dać im możliwość kochania.
A Fred...to stworzenie skradło moje serce. Od razu go pokochałam. Pokrzywdzony przez życie, psia kaleka...wystarczająco nieszczęść, by więcej człowiekowi nie zaufać. A ten psiak mimo przeciwności losu, miał serducho gotowe, by kochać i być kochanym. Instynktownie wybrał rodzinę, która potrzebowała impulsu, by zmienić wiele i otworzyć się na nowe relacje.
Ania i Remek to zgodne małżeństwo, których relacje zostały wystawione na ciężką próbę po tym, gdy u ich małego synka zdiagnozowano autyzm. Poświęcając się całkowicie terapiom i organizowaniu środków na leczenie, prawie zapomnieli, że w domu jest jeszcze dorastająca, zbuntowana Pola, której należałoby również poświęcić nieco uwagi. Wiele w tej rodzinie się wydarzyło, padło mnóstwo ciężkich i bolesnych słów. Na szczęście w pewnym momencie pojawił się Fred. Znajda, ale z niezłomnym charakterem, który uparcie wlewał w serca i umysły domowników pozytywne uczucia i rodzinną miłość. Jego losy zjednoczyły wszystkich domowników, nawet żyjącego w swoim świecie Kaja.


Przede wszystkim ta książka zwraca uwagę na to, z jakimi trudnościami borykają się rodziny z dzieckiem autystycznym. Autyzm to nadal niezbadane zagadnienie i choć wiemy coraz więcej, nadal za mało by móc funkcjonować „normalnie”. Autorka pokazała bardzo dosadnie, jak ważne jest, by w tym czasie cała rodzina była razem, by wspólnie starać się by życie toczyło się w dobrych relacjach.
Książka napisana jest bardzo przyjemnym, lekkim stylem, dzięki czemu dosłownie płynie się podczas czytania. Ja przeczytałam ją w jeden, troszkę dłuższy wieczór.
Konstrukcja bohaterów jest taka psychologiczna. Każda osobowość jest inna i z zachowania każdej postaci można wyciągnąć wnioski. Trochę tak ku przestrodze są te postacie stworzone. Autorka, która jest też psychologiem, opisała schemat zachowań i dała wiele rad, jak radzić sobie z trudnym okresem dojrzewania u dzieci, jak naprawić relacje z mężem i przede wszystkim, jak żyć w zgodzie ze sobą.
Oceniam książkę na 7/10. To fajna, wartościowa i ważna książka.
Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu WAB i Grupie Wydawniczej Foksal.