Muzyka nocy recenzja

Opiekujesz się starcem, który nieustannie rzuca w twoją stronę niewybredne komentarze. Zaciskasz mocniej zęby, idziesz przed siebie, bo przecież nie robisz tego za darmo. Razem z mężem masz już przygotowane plany przebudowy tego pięknego, ale zaniedbanego francuskiego domu.

Jesteś mężczyzną w sile wieku, młodym, pracowitym, ale z bolesnym piętnem kroczącym za tobą. Przeszłość nieustanie podcina ci skrzydła uniemożliwiając ci stanięcie na nogi. Znajdujesz ukojenie w naturze, przy swoich dwóch psach. Jesteś samotnikiem.

Miałaś idealne życie. Wspaniałego męża, dwoje dzieci, o które nie musiałaś się martwić, bo niania była przy was. Na pierwszym miejscu była kariera. Skrzypce. Twoje idealne palce, które tak kochał twój mąż. Potem to. Wypadek. Śmierć. Spada na ciebie odpowiedzialność. Dorosłość. Decyzje. Pewien list, informujący o tym, że odziedziczyłaś po dalekim krewnym dom będzie ogniwem zapalnym do nowego życia. I nic nie będzie już takie samo.

„Muzyka nocy” autorstwa Jojo Moyes to historia, przy której nie uroniłam ani jednej łzy, ale uruchomiła we mnie niesamowite ilości współczucia w kierunku bohaterów. Co rusz, kiedy skrzypce znów grały inną melodię, zadawałam sobie pytanie „Dlaczego”. Czy to w przypadku kolejnej zdrady, czy kolejnej manipulacji. Tak historia obnaża chciwość ludzką, z drugiej strony pokazuje, jak łatwo jest zginąć od tego narzędzia, którym się walczy. To obraz drogi, którą pokonuje kobieta będąca w żałobie, która musi stanąć na nogi i na nowo nauczyć się życia, borykając się z wieloma problemami. To portret mężczyzny, który po wielu niepowodzeniach w końcu odnajduje swoje miejsce na ziemi, ostatecznie podejmując odważną decyzję, stawiając dobro kogoś ponad swoje (ah, Byron).Całość napisana w trzeciej osobie z kilku perspektyw dała niesamowitą możliwość poznania bohaterów, ich myśli, motywów.

Było to moje pierwsze spotkanie z Jojo Moyes i gwarantuję, że nie ostatnie. Jeśli macie ochotę poznać przewrotne losy bohaterów małego miasteczka, śmiało polecam wam tę lekturę.