Wszystko oprócz prawdy recenzja

 Już od jesieni miałam niesamowicie olbrzymią ochotę przeczytać tę powieść. Gdzie się nie obejrzałam, wszędzie widziałam ten tytuł. Przeżywałam bolączkę na myśl o tym, że debiutancka powieść tej nieznanej mi autorki pojawi się w przyszłym roku. Naprawdę długo czekałam, ale czy było warto?

Rachel jest w krótkotrwałym związku z Jack’em. Pomimo, iż para nie zna się dobrze, razem spodziewają się dziecka. Kobieta przechodzi traumatyczne przeżycia po śmierci matki, która jak się okazało - prowadziła podwójne życie. Z tego powodu rozpadł się jej związek z poprzednim chłopakiem; tym razem postanawia darzyć większym zaufaniem swojego nowego partnera. Wszystko przebiega idealnie aż do chwili, gdy przypadkowo czyta wiadomość przeznaczoną do Jacka. Od tego momentu zacznie stopniowo odkrywać kłamstwa.

To tak w skrócie o fabule, jednak pragnę zaznaczyć, że to wszystko jest jednym, wielkim stekiem bzdur! Rachel to osobowość obsesyjna. Baba nieustannie węszy, kwęka, ryczy, potem znowu rozckliwia się nad swoim kochasiem, by ponownie powracać do swojej histerii. Do tego babsko nieustannie porównuje Jacka z jej byłym; wyszukiwanie między nimi różnorodnych cech to jej ulubione zajęcie. Po krótkim czasie miałam jej serdecznie dość!
Jack wcale nie jest lepszy. Takich mięczaków spotykam, tylko w słabych romansach. Pompatyczny słabeusz, który nie potrafi ponieść konsekwencji swoich czynów, słów… dorosłego życia. Czy ten facet naprawdę miał 30-stkę? Miałam wrażenie, że czytam o niedorozwiniętym emocjonalnie gówniarzu, a nie dorosłym mężczyźnie.
Kochankowie ciągle wokół siebie krążą, opowiadają sobie bajeczki, by ponownie wracać do punktu wyjścia. Ile było w nich hipokryzji! A zwłaszcza w Rachel! Nie chcę więcej zdradzić, ten kto sięgnie po ten gniot, sam się przekona.

Powieść McAllister nie zasługuje na miano: powieści kryminalnej lub thrilleru. Byłam przekonana, że czytam słaby, nudny romans, w którym tempo akcji przypomina żółwie wyścigi! Również wyłapałam w tym gniocie „rozbieżności”; no bo jakim cudem kobieta, lekarka nie rozpoznała po objawach chłopca z autyzmem, kiedy mi to od razu przyszło do głowy? To miała być ta rzekomo inteligenta kobieta?!
Ta książka to nic nie warty (o ironio nie mało za nią wydałam) papier toaletowy w pięknym wydaniu. Kiczowata, przewidywalna, mało oryginalna bajeczka dla dorosłych. Nie polecam!