Nie poddawaj się recenzja

Jakby to napisać, żeby nie zdradzić za wiele osobom, które nie mają za sobą poprzednich tomów serii "Pętla tajemnic"? Ufff, to wyzwanie.

Mija kilka lat odkąd Wiktor mógł spojrzeć w oczy Emilki. Tajemnice, które towarzyszyły im od momentu pierwszego spotkania, piętrzyły się coraz bardziej, stawały im na drodze to szczęścia, jednak największa próba dopiero przed nimi. Sekret skrywany przez kobietę może zmienić dosłownie wszystko.
To bohaterowie, którzy przeszli już przez wiele. Wzloty i upadki, które im towarzyszyły, doprawdziły ich do punktu, mogłoby się wydawać, bez wyjścia. Nadzieja podobno umiera ostatnia. Czy dwa tak zacięte charaktery, będą w stanie ponownie się porozumieć? Tym razem, stawka jest jeszcze wyższa.

Głównym motywem w tej części jest druga szansa. Cóż, w zasadzie to już kolejna, ale wiecie, jak się mówi. Autorka przepięknie opisała ten wątek w całej książce. Nie ma tu ponownego rzucania się na głęboką wodę, nadszedł czas, aby podejmować bardziej przemyślane decyzje. Mówi się, że człowiek uczy się na błędach. Czy Emilia i Wiktor w końcu się nauczą?

Jako czytelnicy, mieliśmy możliwość podglądania zmian zachodzących w zachowaniu bohaterów. Czuję się, jakbym nie tylko obserwowała ich relację, ale rozwijała się razem z nimi. Najważniejsza jest dla mnie jednak masa emocji, które dane było mi przeżyć. Momenty pełne napięcia, nerwów, chęcią potrząsnięcia kimś za fraki. Ola zadbała o podnoszenie mojego ciśnienia. Sprawiła też, że udało mi się lekko przesuszyć podczas czytania. Dobrze, że piję sporo wody, szybko uzupełniłam płyny po wylanych łzach. Uderzyła w wiele moich wewnętrznych strun, niejednokrotnie szarpiąc za nie odrobinę za mocno, jednak to, co na nich ostatecznie zagrała, stało się melodią, której mogłabym słuchać bez końca.

Uwielbiam styl Autorki, ponieważ przekazuje nam konkrety, bez odkrywanka przy tym od razu wszystkich kart. Prowadzi przez swoje historie wzbudzając i ciągle podjudzając zainteresowanie. Zwłaszcza, że tworzy bohaterów nad wyraz prawdziwych, popełniających błędy, mających mnóstwo wad. Ja, razem z nimi, nauczyłam się, że warto walczyć o prawdziwe uczucie, ale nie zapominając po drodze o tym, co jest również lepsze dla nas samych.

Chociaż uwielbiam całą trylogię, nie boję się powiedzieć, że to właśnie ten tom najbardziej dotknął mojego serca i stał się moim ulubionym.

Teraz już wiecie, dlaczego tak ciężko jest mi się pożegnać z tą serią, ale wiem, że wiele kolejnych przed nami.