Aniela recenzja

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i jestem zachwycona. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy serii "Matki i córki".

"Aniela" to pełna emocji opowieść, szczera i prawdziwa do bólu, smutna a jednocześnie posiadająca w sobie piękno. Autoka doskonale oddała realia życia na wsi przed wojną jak i zaraz po jej zakończeniu. I chociaż wojenna zawierucha oszczędziła naszych bohaterów, pozwoliła im spokojnie przetrwać piekło wojny, to rok 45 wystawił rachunek za ten spokój i zebrał okrutne żniwo niosąc ze sobą tylko ból, zniszczenie i okrucienstwo.

Jak napisałam wcześniej powieść jest wprost przepełniona emocjami. Dzieje się wiele, życie nie rozpieszcza i nie oszczędza naszych bohaterów, których polubiłam bardzo już od pierwszych stron. Wiele razy łzy cisnęły mi się do oczu, czułam je tuż pod powiekami. Dla mnie jest to ogrmony atut tej książki. W sposób prosty i niewyszukany autorka gra na naszych uczuciach. Kolejnym ogromnym plusem jest język powieści. Czytając mamy wrażenie jakbyśmy przebywali na polskiej wsi z początku XXw. Wiejska gwara w połączeniu z fantastycznym przedstawieniem obyczajów, wierzeń jakie wtedy panowały to swoista wisienka na torcie. W pewnym momencie pojawił się w powieści biały piesek i fakt ten złamał mi serducho. Musicie sami o tym przeczytać. Dowiedziałam się wiele o tradycjach, jak wyglądały pogrzeby, jak urządzano wesela, jak znajdowano kandydatów na męża. Serce mi się kroiło nad losem kobiet. Musiały tyle udźwignąć na swych barkach.

"Aniela" to odarta z lukru, ubrana jedynie w nagą prawdę, piękna i smutna opowieść o kobietach polskiej wsi z pierwszej połowy XXw. Widać, że autorka wołożyła w napisanie tej powieści bardzo dużo pracy. Książkę czyta się rewelacyjnie, dosłownie płyniemy przez historię życia najpierw Franciszki potem jej córki Anieli. Ale nie jest to łagodna podróż, nasza łódź kołysze się mocno gnana falą ogromnego smutku, bólu i niełatwego pogodzenia się z losem. Jednym słowem jest to piękna, taka słodko-gorzka opowieść, chwyatjąca za serce i porywająca czytelnika w swoje objęcia, z których to objęć trudno jest się wsywobodzić. Polecam :)