Brzydcy ludzie recenzja

Mieszkający sam jako wdowiec od trzydziestu lat, osiemdziesięcioletni Henryk próbuje żyć spokojnie z dnia na dzień. Cały czas ma jednak w głowie fakt,że jego czas już się kończy, a odchodzący na zawsze znajomi uświadamiają mu to jeszcze bardziej. Po swoich urodzinach i pewnym wydarzeniu musi zmienić swoje przyzwyczajenia. Czy jednak jest na nie gotowy?

Powieść o niezrozumieniu, samotności i poczuciu nieuchronnego końca, który czeka każdego z nas.
Henryk stojący jedną nogą w grobie, nie chcący być dla kogokolwiek ciężarem.
Gertruda, jego jedyna córka niedoceniona przez bliskich, przemęczona ale pełna poświęcenia dla taty, którego tak naprawdę i mocno kocha.
Andrzej, zięć który zachowuje się tak jakby jego starość nie dotyczyła i dotyczyć nie będzie, nastawiony na wygodę i z wysokim poczuciem własnej wartości.
Sandra, samotna matka z niesfornym synkiem, przeczołgana przez życie ale walcząca o lepsze jutro przede wszystkim dla dziecka.
Aniela, starsza znajoma Henryka, od niedawna wdowa prowadząca własną działalność. Nakłaniana przez syna i synową do jej sprzedaży by mogła - spokojnie zająć się wnukiem.
Gdzie w tym wszystkim jest miejsce na zrozumienie, bezinteresowne zachowania, pomoc, docenienie tego co się ma?
Powieść na wskroś prawdziwa, przepełniona głębokimi refleksjami, wewnetrzną walką człowieka z samym sobą i o to aby jednak zwyciężyło dobro.
Powieść o ludziach starszych, o których w ostatnich latach już mało kto dba i się o nich troszczy. Którzy są postrzegani przez młodych jako obrzydliwi, brzydcy, niepotrzebni, bo w świecie gdzie młodość stawiana jest na piedestale nie ma miejsca na tych na końcówce życia. Odsuwani w kąt i zapomnieni.
W tę książkę trzeba wejść głęboko, dać sobie czas na refleksje i zacząć dostrzegać to piękno które tkwi w oczach ludzi starszych, pominąć zmarszczki, może przykry zapach, fanaberie, a docenić doświadczenie i mądrość życiową.
Piękna, smutna, miejscami gorzka ale jakże potrzebna pozycja książkowa. Serdecznie polecam, zwłaszcza,że jak i inne książki autorki i ta jest pełna prawdziwości życia.