Brzydcy ludzie recenzja

„Brzydcy ludzie” Żanety Pawlik to kolejny tytuł autorki, który miałam przyjemność czytać. Trzeba przyznać, że autorka w niezwykle codziennych powieściach, które przedstawiają zwyczajne historie, które mogą spotkać każdego z nas, daje nam wiele emocji, porusza trudne tematy i zmusza do przemyśleń.
Poznajemy sympatycznego Henryka, który owdowiał przed wielu laty, jednak wciąż pozostaje samotny, wracając wciąż myślami do zmarłej żony. Wiedzie spokojne życie, w którym każdego dnia odwiedza go córka Truda. Truda jest dobrą dziewczyną, która jest jednak bardzo zapracowana, a także znajduje się pod ogromnym wpływem męża chcącego przejąć kontrolę nad życiem Henryka.
Okrągłe urodziny Henryka są idealną okazją do zorganizowania imprezy niespodzianki, która jednak w wyniku splotu zdarzeń, przynosi więcej sporów, aniżeli radości. Tajemnice z przeszłości, które mogą ujrzeć światło dzienne, wydarzenia dnia dzisiejszego, które dla wszystkich okazują się niespodziewane… wiele zaskoczeń i emocji, które mogą potoczyć życie bohaterów w różnym kierunku, ale w którą stronę się ono potoczy, tego dowiemy się, sięgając po ten tytuł!
Starość nie jest częstym motywem w książkach, bo często również mówi się o tym, że jedyne, co Bogu nie wyszło to starość. Każdy ten fragment życia kojarzy głównie z niedołężnością, chorobami i zależnością od innych. Niemniej jednak nie zawsze musi ona tak wyglądać, bo często jest też tak, że osoby w podeszłym wieku same potrafią zadbać o swoje potrzeby, nie potrzebują ciągłego nadzoru, a jedynie wsparcia i rozmowy. Tak właśnie czuł się Pan Henryk, który niby miał obok wiele osób, ale czul się osamotniony, nigdy z nikim nie mógł porozmawiać o swoich problemach, a jedynie wszyscy oczekiwali, że będzie słuchał problemów innych. Myślę, że ludzie młodzi zdecydowanie powinni zwracać większą uwagę na potrzeby osób starszych, bo nie każdy musi wyłącznie wegetować w oczekiwaniu na śmierć, o czym często zdarza się innym zapominać.
Żaneta Pawlik potrafi pięknie wzbudzać emocje, aby nikt nie przeszedł obojętnie. Nie ukrywam, że podczas czytania nie dało rady powstrzymać łez, które płynęły strumieniami, ale naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł, chociażby po to, aby zastanowić się nad tym, jak my traktujemy naszych bliskich i czy sami chcielibyśmy być kiedyś tak traktowani.
Piękna, poruszająca, a zarazem tak zwyczajna historia, którą wspaniale mi się czytało i którą bardzo serdecznie poleca wszystkim czytelnikom, bo naprawdę poznać bliżej Pana Henryka i towarzyszyć mu w tej trudnej drodze, którą spotkał na swoim życiu.
Serdecznie polecam ten tytuł każdemu, a wydawnictwu dziękuję za egzemplarz książki do recenzji.