Żona więźnia recenzja

Pierwsze słowa, jakie przychodzą na myśl po przeczytaniu tej książki to, że jest ona wspaniała, niepowtarzalna i jedyna w swoim rodzaju. Jak mogę obojętnie przejść przy opowiedzianej tak wzruszająco historii, która miała zalążek prawdziwości. Przeczytane strony z zagłębianiem się w fabułę przenosiły mnie do czasów II wojny światowej, a dokładne opisy sprawiły, że mogłam, chociaż odrobinę zobaczyć od wewnątrz życie więźniów obozów.

Trudno jest mi opisać, ile emocji obudziła we mnie ta lektura. Od śmiechu do płaczu - tak mogłabym określić moją huśtawkę emocji. Poczucie humoru głównego bohatera jest naprawdę dobre i w niektórych momentach pozwalało na chwilę, chociaż wyrwać się z tego dołku emocjonalnego. Oczywiście momenty grupowego wsparcia też pozwalały na ten zabieg, ponieważ mimo trudnych warunków, trzymali się oni ostatniej nadziei a każdy, chciał pomóc sobie nawzajem. Każdy dzień był walką o życie, co dobrze wiecie. Jednak dopiero ,czytając tę pozycję dokładnie sobie wszystko uświadomiłam i zaczęłam zdawać sobie sprawę, że to wszystko, wyglądało jeszcze gorzej, niż sobie wyobrażałam.

Główna bohaterka jest ciekawie wykreowaną postacią z twardym i opornym charakterem. Ma swoje zdanie i próbuje się go trzymać za wszelką cenę. Zostaje wystawiona na wiele prób, jednak mimo wszystko nie poddaje się i walczy o swoje dalsze życie.

Prawdziwa miłość w czasie II wojny światowej - to jest główne motto książki, które zostało wspaniale zrealizowane. Mimo iż akurat ta część, czyli poznawanie ich znajomości, jest fikcją, to czytało się to i tak, jakby wszystko miało miejsce w realnym życiu. W głowie miało się myśl, że jest to piękna historia, która już od początku zaczyna się fenomenalnie.

Końcówka lektury była jednak największą zagadką dla mnie i czytałam ją z zapartym tchem, jednocześnie nie chcąc kończyć tej jakże wspaniałej i bolesnej historii.

Chciałabym podkreślić, że jest to dopiero druga przeczytana przeze mnie książka o takiej tematyce, jednak już wiem, że na pewno będę musiała jej więcej czytać.

Podsumowując - książka zostawia wielką pustkę w sercu, więc czytasz na własną odpowiedzialność! ;p Polecam!