Schiza. Życie ze schizofrenią recenzja

Choroby psychiczne są wciąż tematem tabu, nikt się nie chwali, że odwiedza psychiatrę, a pobyt w szpitalu psychiatrycznym pomija się wymownym milczeniem. Z lekkim politowaniem patrzy się na chorych, bo przecież rozczulają się nad sobą, są leniwi i w końcu mogliby wziąć się w garść. Punkt widzenia zmienia się diametralnie gdy choroba dotknie nas lub kogoś nam bliskiego.
Ta książka pozwala zobaczyć jak wygląda choroba psychiczna widziana oczyma osoby chorej.
Filipa poznajemy jako dwudziestolatka, przygotowuje się do egzaminów wstępnych na studia. Wynajmuje kawalerkę, o pieniądze się nie martwi bo jest współwłaścicielem firmy prowadzonej przez matkę. Trochę się uczy, jednak częściej imprezuje, wolna chata i alkohol zwabiają kolegów i koleżanki. Egzamin na studia zawalił, ale na jednej z imprez poznaje dziewczynę, która wkrótce zostaje jego żoną. Rodzi się ukochany syn. Wszystko wydaje się w porządku, ale pojawiają się nieporozumienia w małżeństwie. Filip szukając pomocy seksuologa przypadkiem trafia do psychoterapeutki, która nieźle namieszała mu w głowie. Rozstanie z żoną, powrót do imprezowego życia, morze alkoholu, mnóstwo papierosów, przygodny seks i rozterki młodego ojca... to wszystko sprawia, że czuje się coraz gorzej. Trafia do psychiatry, potem do szpitala, leki sprawiają, że czuje się lepiej, ale po powrocie do domu przestaje je brać. Znieczula się alkoholem i papierosami. Pozostaje na utrzymaniu matki, podejmuje pochopne decyzję, czuje się jak śmieć, nie chce żyć, niczego nie chce. W głowie ciągły zamęt.
Czy Filip znajdzie motywację, by zawalczyć o siebie? Czy pokona swoje demony?
Ta nieduża książka wywołuje sporo emocji, drażni, denerwuje, budzi współczucie, sprawia, że inaczej spostrzegamy osoby chore psychicznie. I chyba właśnie o to chodziło autorowi. O tolerancję i zrozumienie. I wsparcie dla chorego, jeśli mamy taką osobę w rodzinie lub wśród znajomych.
Moim zdaniem warto przeczytać. 👍
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl 🌻 dziękuję