Piekło recenzja

„Piekło” Katarzyny Wolwowicz to książka, która wstrząsnęła mną do głębi. Jako kobieta i matka, poczułam się szczególnie poruszona, bo autorka mistrzowsko oddaje emocje, z jakimi zmaga się Olga – główna bohaterka, która po przeżyciu osobistej tragedii wraca do pracy w policji. Jej ból, strach i determinacja w ratowaniu tego, co dla niej najważniejsze, wydają się bardzo autentyczne.

Już od pierwszych stron czułam, że w tej historii nie ma miejsca na półśrodki – to opowieść o miłości, desperacji i granicach, które jesteśmy w stanie przekroczyć, by chronić tych, których kochamy najbardziej.

Olga jest kobietą wycieńczoną psychicznie i fizycznie. Jej powrót do pracy po osobistej tragedii wydaje się próbą odnalezienia w życiu jakiegoś sensu, choć towarzyszy jej ciągły lęk i poczucie straty. Wraz z zespołem policyjnym staje przed trudnym śledztwem dotyczącym morderstwa dziennikarza, a równolegle pojawia się dramatyczna sprawa chorób dzieci w Jeleniej Górze. Każde nowe odkrycie w obu sprawach prowadzi do kolejnych pytań, a odpowiedzi zdają się daleko poza zasięgiem.

Autorka doskonale buduje napięcie, jednocześnie wplatając w fabułę bolesne pytania natury moralnej. Czy naprawdę możemy uzasadnić każde działanie miłością do dziecka? Gdzie leży granica między poświęceniem a zbrodnią? Te refleksje towarzyszyły mi przez całą lekturę, a odpowiedzi – choć bardzo subiektywne – wcale nie przyszły łatwo.

Podobało mi się także, jak realistycznie i dogłębnie Wolwowicz przedstawiła codzienność pracy policji oraz trudne relacje w zespołach śledczych. Wątek kryminalny splata się tutaj z problemami społecznymi i politycznymi. A jednak tym, co najbardziej mnie poruszyło, była pełna bólu i miłości narracja o rodzicach walczących o życie swoich dzieci.

„Piekło” to powieść, która zmusza do zatrzymania się i przemyślenia tego, co naprawdę jest w życiu ważne. To książka o bólu, ale także o sile miłości, która potrafi przesunąć góry – choć czasem kosztem nie do udźwignięcia. Polecam każdemu, kto nie boi się trudnych tematów i emocji, które zostają na długo po zamknięciu ostatniej strony.