Perswazje recenzja

„Każdy, czy to dżentelmen, czy dama, kto nie znajduje przyjemności w dobrej powieści, musi być nie do wytrzymania głupi”.

Jane Austen

Najlepsze są klasyki literatury, książki, do których wracamy i nie mamy ochoty ich odłożyć. Bez wątpienia dzieła Pani Jane Austen są najlepszym tego przykładem. Dumę i uprzedzenie czytałam chyba z kilkadziesiąt razy, do tej pory ta powieść mi się nie znudziła. Zarówno film jak i książka wciskają w fotel, a historia miłosna zachęca do ponownego przeanalizowania. Wznowienie powieści Perswazje zachęciło mnie do zapoznania się z tą publikacją, bo przyznam szczerze, że poza Opactwem Northangen książki tej nie czytałam.

Historia napisana takim samym lekkim i zabawnym językiem jak moja ukochana Duma i uprzedzenie. Anna Eliot stara panna, bez szans na wydanie ciągle buja w obłokach i marzy o swojej utraconej miłości, którą porzuciła z powodu konwenansów. Córka zubożałego baroneta wraz z siostrą dotrzymują towarzystwa ojcu. Sir Walter, popadając w coraz większe długi, musi opuścić swoją rezydencję i przenieść się do skromniejszego domu w Bath. Dom wynajmuje mu brat kapitana Wentwortha, byłej miłości Anny, którą dziewczyna porzuciła za namową rodziny ze względu na niższy status młodzieńca. Czy spotkanie po latach może doprowadzić do ponownej iskry między tym dwojgiem? Koniecznie doczytajcie sami.

W powieści Perswazje wspaniale ukazana jest dziewiętnastowieczna angielska arystokracja, ze wszystkimi jej bzdurami, zasadami, obłudą i skandalikami. Znajdziemy tutaj smakowite ploteczki, płaczące stare panny, surowe matrony oraz wielkie bale. Generalnie wszystkie książki Pani Austen utrzymane są w tym samym tonie, co podoba mi się najbardziej. Bohaterowie to przesympatyczni ludzie ze wszystkimi ich wadami i zaletami, opisani w powieści bardzo realistycznie. Zarówno Perswazje tak samo jak Duma i uprzedzenie doczekały się ekranizacji, niestety hit Netflixa okazał się totalną klapą uwłaczającą Pisarce. Aktorka, która zagrała główną bohaterkę, kojarzona z sadomasochistycznego erotyka nie popisała się ani talentem, ani wdziękiem. Namawiam, aby przed tym byle czym co zaserwował nam Netflix przeczytać, powieść.

Klasyczne romanse mają coraz mniej zwolenniczek. Zaczynamy się lubować w coraz gorszej współczesnej tandecie bez polotu, finezji i delikatności, dlatego namawiam, aby zapoznać się z dziełami Jane Austen. Powieści o miłości naprawdę nie muszą być wulgarne, wyuzdane i ociekające przemocą. Nie każdego kręcą gołe laski machające odkrytymi częściami ciała… Z całą pewnością publikacje Pisarki pokazują nam miłość z tej drugiej, lepszej i białej strony.