Coco recenzja

Kocham biografie, ale nie do końca takie. Autorce tej książki talentu pisarskiego nie odmówię, ale czy koniecznie powinna maczać pióro w opisywaniu czyjegoś życia? Jakaś taka sucha ta biografia.... mało poruszająca. Przedstawia wydarzenia z życia bohaterki w bardzo minimalistyczny sposób. Dowiadujemy się niby wszystkiego, ale jest to pogmatwane, nie wyjaśnione do końca, przeskakujemy z faktu na fakt. Poznajemy Coco jako furiatkę, osobę nie liczącą się z nikim, z żadnymi uczuciami, z jednej strony zakompleksioną ogromnie, a z drugiej strony mającą się za pępek świata. Osobę psychicznie niezrównoważaną, z obsesyjną osobowością. Uważam, że pisarka poszła za daleko w insynuacjach.

Czyta się bardzo dobrze. Łapałam się jednak, nie raz i nie dwa, na myślach - ile tutaj prawdy, a ile literackiej fikcji? Czy Coco naprawdę poznała Picassa, słuchała wykładu Einsteina o teorii względności? A przede wszystkich ile może być prawdy w tak daleko idących opisach stanów psychicznych, lęków, myśli...

Po szperaniu w biografii Chanel wiem, że autorka w wielu przypadkach pozmieniała imiona i nazwiska, a także, fakty. W powieści ani razu nie padło nazwisko Coco, więc równie dobrze może to być powieść o kimś innym, a raczej takie wrażenie miało to sprawiać. Wiele istotnych faktów zostało pominiętych, ponieważ nie pasowały do koncepcji autorki. Chanel została przedstawiona jako bezduszna maszyna do krzywdzenia innych i to krzywdzenia nie tylko w sposób emocjonalny, ale wręcz posuwająca się do rujnowania życia tam, którzy za blisko do niej podeszli. Nie wydaje mi się, żeby mogła być aż tak zła tylko dlatego, że nie mogła znaleźć swojego miejsca w świecie.

Mamy tutaj osobę, która ciągle pragnie więcej, nic nie jest w stanie zaspokoić jej nudy, żaden sukces, żadna rzecz, żadna osoba. Odrzuca każdą ofiarowaną przyjaźń i miłość, ale stale powtarza, że jest niekochana i niezrozumiana, nie cierpi dzieci, ale pragnie je mieć, odnosi największy sukces, jaki tylko można osiągnąć, ale stale jest niezadowolona. Mogła być żoną księcia, ale to nie było to... Tylko czego ona w końcu chciała????

Postać przerysowana, zdemonizowana - po co?

http://zielonowglowie.blogspot.com/search/label/Przeczytane