Dorzuć mnie do prezentu recenzja

Mimo, że święta Bożego Narodzenia już za nami, ja czasem lubię wrócić do nieprzeczytanych jeszcze książek w tym klimacie… tym razem sięgnęłam po książkę autorstwa Agnieszki Błażyńskiej „Dorzuć mnie do prezentu”.

Tegoroczne święta, przynajmniej dla mnie nie były tak wyjątkowe i magiczne jak te, które obchodziłam ostatnimi laty… okres pandemiczny nie napawał mnie optymizmem, a ciągle narastające obostrzenia wcale nie poprawiały komfortu psychicznego.

Nie jestem pewnie jedyną osobą, która w tym roku spędziła święta w bardzo okrojonym gronie, a może nawet i samotnie.

„Dorzuć mnie do prezentu” jest zbiorem siedmiu historii, w których główni bohaterowie tak jak my mierzą się z pandemicznymi świętami. Powiem szczerze, że pierwsza historia, gdzie główna bohaterka Maja przebywała na kwarantannie, wzbudziła we mnie wiele negatywnych emocji, wydawał mi się wręcz nudna, a sama postać irytująca. Jednak przechodząc dalej zaczęłam rozumieć sens i samą logikę wszystkich siedmiu na pozór w żaden sposób ze sobą niepowiązanych historii, które w końcu tworzyły jedną spójną całość.

Każde z opowiadań przedstawia inną problematykę, na którą mogliśmy spojrzeć z punktu widzenia różnych osób, część historii była pisana pierwszoosobowo, inne zaś z perspektywy trzecioosobowej. Spodobał mi się ten zabieg, który przedstawiał nam różnorodność w narracji.

Jednym z cytatów, które wyjątkowo przypadły mi do gustu w trakcie czytania było:

Zastanowiłam się nad tym chwilę… i zrozumiałam, że czasy pandemii jeszcze bardziej wciągnęły nas w bycie „online”, bo jak inaczej spotkamy się ze znajomymi czy zamówimy jedzenie, kiedy dookoła trwa lock-down? Spotkania w pracy przeniosły się do internetu, zakupy, kino, a nawet teatr również…, a w wolnym czasie przewijamy Instagrama.
Dużo czasu tracimy właśnie w tak błachy sposób…

Osobiście polecam książkę Agnieszki Błażyńskiej „Dorzuć mnie do prezentu”, która mając jedynie około 200 stron, na pewno przyniesie niejednemu chociaż chwilę refleksji i umili popołudnie.