Pan Tadeusz recenzja

"Pan Tadeusz" to poemat epicki Adama Mickiewicza, wydany w 1834 roku. To epopeja narodowa (utwór o istotnym znaczeniu dla narodu lub grupy społecznej, przedstawiający jego/jej dzieje w przełomowym momencie), która powstała w latach 1832-1834. Składa się z 12 ksiąg pisanych wierszem (trzynastozgłoskowcem). Czas akcji utworu to pięć dni z roku 1811 oraz jeden dzień roku 1812.
"Pan Tadeusz" jest stałą pozycją na polskiej liście obowiązkowych lektur szkolnych. Dużo osób podkreśla, że "Pana Tadeusza" polubiło i zrozumiało dopiero po latach, w dorosłości, dla mnie jednak już od szkolnych lat była to jedna z najlepszych szkolnych lektur. Pokochałam ją w dzieciństwie i uczucie to trwa po dziś dzień.

Poeta w swoim poemacie porusza kilka wątków, m.in. wątek miłosny pomiędzy Tadeuszem a Zosią, który przewija się przez cały utwór; wątek Stolnika, który jest bardzo ważny dla całości epopei; wątek sporu o zamek oraz wątek niepodległościowy. Bohaterami utworu jest głównie szlachta polska.

Akcja utworu rozgrywa się na Litwie, w dworku Soplicowo i w pobliskim zaścianku w Dobrzynie, w latach 1811 –1812. Ukazuje losy polskiej szlachty na tle przełomowych dla narodu wydarzeń – kampania napoleońska (marsz wojsk Napoleona na Moskwę). Bardzo wyraźny jest kult Bonapartego, z którym Polacy na początku dziewiętnastego wieku wiązali ogromne nadzieje na odzyskanie niepodległości.

Pomimo upływu setek lat pan Tadeusz się nie starzeje ;) Jest to lektura, którą czytały, czytają i jeszcze będą czytać przyszłe pokolenia Polaków. Choć pisana wierszem jest dla czytelnika łatwa i zrozumiała w odbiorze. Podziwiam Mickiewicza za to, że potrafił stworzyć wierszem tak długą, mającą sens historię. Z ogromną przyjemnością powróciłam do Soplicowa i na nowo odkryłam w sobie miłość do tamtejszych okolic oraz sympatię do ich mieszkańców. Fantastyczna lektura, która nigdy mnie nie rozczaruje. Przeczytałam kilka opinii, że opisy przyrody nieco wybijają z rytmu ale nie zgodzę się z tym - nie wyobrażam sobie tej lektury bez poetyckiego opisu rzeki czy słońca: dodają one całemu utworowi smaczku. Takie opisy spowalniają akcję tam gdzie powinna iść ona wolniej i budują napięcie tam gdzie powinno to być podkreślone.

Z przeogromną przyjemnością sięgnęłam po "Pana Tadeusza" i mam nadzieję, że za jakiś czas znów z nie mniejszą przyjemnością powrócę
"Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,
Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;
Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,
Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem"...