Pamiętam recenzja

Piotr Stankiewicz "Pamiętam",

"Pamięć
Płynie wciąż z prądem nowych dni
Lecz czasu zamieć
Nierzadko gubi piękne sny…" - śpiewał kiedyś Marek Grechuta.

Jak wyglądałaby Wasza mapa pamięci? Które wspomnienie z dzieciństwa jawi się Wam jako pierwsze? Przytoczę dwa swoje. W jednym mam może ze trzy lata i kawałkami bułki karmię Karusa, sympatycznego boksera, który mieszkał z nami i dziadkiem. W drugim natomiast jesteśmy na wakacjach w Mielnie u wujka, mam również kilka lat i po ulicy z gulgotem leci i straszy mnie wielki indyk. Ono spowodowało, że raczej nie przepadam za ptakami gospodarskimi.

Piotr Stankiewicz dedykuje swoją książkę "Rówieśnikom". Podzielona na trzy rozdziały: "Lata osiemdziesiąte" , "Lata dziewięćdziesiąte" i "Lata dwutysięczne" sugerujące już prawdopodobny wiek odbiorcy, który ma szansę odnaleźć cząstkę swojej przeszłości, płynąc tożsamą z autorem rzeką pamięci.

Czytając Wasze opinie na temat przeróżnych książek, czasem zdarza mi się poczuć z nimi "chemię" nawet jeśli książka, o której w danym momencie ktoś pisze, wcale nie okazuje się jego ulubioną. Tak właśnie mam z "Pamiętam". Jedni mogą zupełnie nie mieć przekonania do tej formy spojrzenia wstecz, dla innych będzie to natomiast droga do obudzenia dawnych wspomnień. I to jest w tej książce najfajniejsze.

Chyba robię się już stara, bo ruszają mnie wszelakie wspominkowe książki, odwołujące się do lat mojego dzieciństwa czy też młodości. Podobnie jest z "Pamięcią", której koncept zaczynania każdego kolejnego akapitu słowem "Pamiętam", wykorzystali już wcześniej inni autorzy, wspominani w zakończeniu, w tekście "Od autora". Mnie to wcale nie przeszkadza, bo każdy z nas ma swoją własną, różniącą się zawsze nieco od innych, mapę pamięci. Mam w stosunku do prezentowanych przez autora wspomnień mniej więcej dekadę przesunięcia w czasie. Urodziłam się wcześniej niż Piotr Stankiewicz, dlatego bardzo wiele jego wspomnień jest tożsamych z moimi, wiele kolejnych natomiast zostało przywróconych mojej pamięci. Jeszcze innych w ogóle u Piotra Stankiewicza nie znajdę. Te są wspomnieniami tylko moimi.